Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 135

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 135
Fyrsti kafli bókarinnar ber heitið A Hole in the Heavens og hefst á grein- argerð um Tímeus eftir Plato. Tímeus var heimspekingur sem talar í bókinni fyrir hönd Platos og gerir grein fyrir uppruna og gerð alheims. Sjónin er grundvöllur þessarar heimsfræði vegna þess að hún gengur út frá því að orð og hugtök heimspekingsins byggi á því sem hann sér. Heimsfræðingar lesa enn þessa fomu bók um alheiminn þar sem segir að himnamir og tíminn hafi orðið til á sama augnabliki og ef annað leysist upp þá hverfur hitt líka. Þessi gamla heimsfræði gerir ráð fyrir himintunglum sem fara um brautir sínar og gerir grein fyrir því að himnarnir eru fastir og skipulagðir eins og náttúran og samfélagið - og hugsun mannsins (heimspekingsins). Gordon Lathrop leiðir saman heimsfræði Tímeusar og Markúsarguð- spjall í frásögninni af því þegar Jesús læknar blinda manninn sem ávarpar hann með bæninni: „Davíðs sonur, Jesús, miskunna þú mér.“ Hver er þessi blindi beiningamaður? Jú það er enginn annar en Bartímeus sonur (af ætt) Tímeusar. Hann hafði engar forsendur til að lifa í þeim heimi sem heim- spekin hafði skilgreint og hrópaði á Jesú og bað hann um að gefa sér sjón- ina. Þeir sem fá þá sjón sem Guð gefur geta séð í gegnum alla heimsfræði og hugmyndastefnur. Litúrgían er skapandi líf, segir höfundur, líf sem Kristur gerði mögulegt í dauða sínum og upprisu og það snýst um þrennt: skímina í vatninu, sakra- mentið við borðið og orðið á safnaðarsamkomunni á sunnudögum. Grein- ing hans sýnir á mjög sannfærandi hátt að þessi lykilatriði kristinnar trúar og safnaðarlífs eru nátengd því hvernig við hugsum um umhverfi okkar, annað fólk, náttúruna, dýrin og alheiminn. Vanafesta, eigingirni og skortur á ímyndunarafli sem víða má merkja í kirkjunni hefur lokað á þessi lífrænu tengsl og höfundur gefur góð ráð um það hvemig kristinn söfnuður getur endumýjað þau í helgihaldinu og þjónustunni við náungann í heiminum. Höfundur sviptir hulu vanans af lifandi tengslum helgihaldsins við dag- legt líf, við afstöðu mannsins til náttúrunnar og við hugmyndir hans um al- heiminn. Guð elskaði heiminn og hann gaf son sinn og hann frelsar ekki að- eins sálir manna heldur einnig heiminn allan. Gordon Lathrop sýnir fram á með óyggjandi guðfræðilegum rökum að litúrgían er líftaug safnaðarins og hana má aldrei loka inni og miða við fyrirfram skipulagðan heim útvalinna. Litúrgían er öllum opin, hún gefur von, kraft og líf um leið um leið og hún felur í sér og undirstrikar ábyrgð safnaðarins og einstaklingsins. Litúrgían tengir staðbundinn veruleika við sjónarhorn heimsfræðinnar og í kristnu samhengi merkir þetta að Guð er skapari himins og jarðar. Höfundur gefur góð ráð um fyrirkomulag sunnudagssamkomunar, skímarinnar, máltíðar- innar og annars helgihalds í söfnuðinum til þess að krafturinn í þessum gjöf- 133
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.