Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 32

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 32
Bók náttúrunnar (liber naturae) er hins vegar tvíræð. Náttúran birtir vissulega margt um höfund sinn, Guð, vísar á hans heilaga vísdómsráð, upplýsir sitthvað um gæsku hans og vilja. Saga inannkyns sýnir líka að trú og dygðir leiða til góðs en vantrú, ódygð og sviksemi til ills ekki aðeins fyr- ir samfélagslíf fólks heldur eyðileggur það líka þá einstaklinga sem stunda slíka illsku. Það er hins vegar varasamt að grufla í Guðs vísdómsráð út frá bók nátt- úrunnar einni. A endanum hylur hún Guð þannig að í stað elsku og misk- unnar, birtist reiði og refsing. Ef menn hefðu ekki eitthvað annað að styðj- ast við, gætu þeir haldið að plágur og hamfarir væru verk illra afla og þar með stjómlaus eða ályktað sem svo að Guð sé illur, duttlungafullur, ekkert nema refsing og reiði. Þess vegna er auk bókar náttúrunnar til önnur bók og það er bók náðar- innar (liber gratiae), Biblían. Lykillinn að þeirri bók er Jesús Kristur. Ef menn opna Biblíuna með þeim lykli þá opinberast þeim að Guð er kærleiks- ríkur, elskandi Guð sem öllu ræður og öllu stýrir til góðs, jafnvel þótt sitt- hvað í náttúrunni og mannlífinu geti bent til annars. Um leið kemur í ljós að tvíræðni heimsins stafar af því að Guð á sér óvin sem leitast við að sundra og eyða verki hans og tæla fólk til að óhlýðnast Guði, afneita honum og öllu góðu. Af torráðum ástæðum liggur afneitun og óhlýðni í vilja, hugsun og eiginleikum manna og þetta neikvæða nefnist einu nafni synd. Og synd er ástand fyrst og fremst, ekki breytni. Synd er ástand, sem menn eru flæktir í og veldur illri breytni manna eða einstökum syndum. Ef menn reyna að leita skilnings á þessu út frá bók náttúrunnar einni, þá lenda þeir í vandræðum. Þess vegna þarf að lesa bók náttúrunnar í ljósi bókar náðarinnar eða beita lyklinum Jesú Kristi líka á bók náttúrunnar. Eyðingarkraftur náttúrunnar er mikill en samt á fólk von og dauðinn er ekki endalokin. Svik og prettir manna, grimmd þeirra og slægð eru sársaukafull en allir verða að lokum dæmdir af æðra dómstóli. Og allir eiga kost á að taka sinnaskiptum og hefja nýtt líf. Séra Jón getur í skrifum sínum bent á margt sem styður og skýrir þessi sjónarmið. í formálanum að Eldritinu skýrir hann t.d. hversu Guð noti þá gagnlegu höfuðskepnu, eldinn, mönnum bæði til gagns og til áminningar. Orðrétt segir hann: Sitt heilaga lögmál gaf [Guö] út með eldingum og reiðiþrumum, til merkis um hans brennandi vandlæti við þá, sem það yfirtroða. Svo þegar þrálátir menn með sínum syndum hafa uppegnt hans reiði yfir sig, hefur hann tíðum heimsótt þá með aðskiljanlegu eldstraffi og eyðileggingum, stundum af himni með skruggueldi og reiðarslögum, stundum með hernaðareldi, sem 30
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.