Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 62

sjeu samskeyttir símþræðir - sem báðir hljóti að taka við sama skeytinu. Það
er einsog mín sál sje spuming og þín sál svar við þeirri spumingu! Mín sál
er ferðamaður - þín sál er tollvörðurinn sem tekur tolla af farangri ferða-
mannsins áður en hann kemst lengra áfram!
Já, Heródes fæðist alltaf með Kristi. Þeir eru tvíburar. Þeir eru samgrónar
jurtir. Rotplantan, etur næringu ljósplöntunnar bróður srns, ljóssins og vatns-
ins gjafir - Ó, ef ljósplantan yrði ekki nógu megnug til þess að lifa - aðeins
til að lifa! Ó, að ljósplantan gæfi rotplöntunni svo mikið ljós svo mikið líf -
að hún dæi! Við verðum að tala um þetta síðar. Mér líður nú vel, frekar vel.
Ég er á förum norður, líklega. Ég er þreyttur og vitlaus. A erfitt með að skrifa
af viti.
Um söguna!
Þú sagðist hafa skilið rétt upphaflega hvers vegna ég hafði óttast hana - og
þú gerir grein fyrir því. En þú hefir víst ekki skilið það alveg, því þú sagðir
með beiskju, ég man það: Já, o já það var svo ósegjanlega líkt því, sem þið
karlmennimir hugsið! Ég hefi víst ekkert hugsað af því, sem þú áttir við.
Rider Haggard segir: Ef við ættum að sjá Sannleikann afhjúpaðan - (allan,
heilan) ætli að það færi ekki fyrir okkur eins og þegar við stömm í sólina! Of
mikil birta drepur sjónina.
Annars elska ég þessa sögu - og hún hefur ekki drepið sjón mína, þótt ljós
hennar væri sterkt og heitt. Mér dettur í hug að þessi eldraun þín, sem nú er
liðin hafi ef til vill verið skímin, sem þér var haldið undir til þess að helga
þetta líf þitt - einnig þetta líf þitt þínum gamla sáttmála, okkar gamla sátt-
mála - það hefir sjálfsagt ekki átt fyrir þér að liggja binda þig annarri sál en
þeirri, sem þú varst bundin - Guð hefur ætlað þér að halda beint - þangað til
að þinni leið væri lokið. Hann hefir sjálfsagt þurft að vígja þig þessari þreng-
ing umburðarlyndisins og sáttarinnar, áður en hann léti okkur hittast. Þú hef-
ir þurft að vaxa frá sálfri þér fyrst og fóma þér. Því mig getur þú aldrei misst
fyrst að þú nú ert orðin nógu sterk til að fyrirgefa, umbera og líða. En fyr hef-
ir okkar ógæfa sprottið af eigingimi - það hefir höggvið okkur í sundur. Nú
er annað okkar orðið nógu sterkt til að finna sjálft sig í hinu - engu síður en
í sjálfu sér. Þú hefir flogið yfir um til mín - djúpið liggur á bak við okkur. -
Smiður þurfti að fella saman tvö jám. Bæði jámin voru köld og vildu ekki
falla. En smiðurinn reyndi hvað eftir annað og það mistókst. Loks tók smið-
urinn annað jámið og glóðhitaði það í eldi þar til það bráðnaði - og þá lét
hann kalda jámið niður í bráð þess og bráðna jámið storknaði um það lagaði
sig eftir öllum misfellum þess og smaug inní hrufur þess - Og nú var eitt jám!
Þú ert hamingjusama jámið! Guð hefir hitað þig í eldi hins óeigingjama kær-
leika. Og þegar slíkur kærleikur nær tökum á einhverri sál þá getur hún ekki
lengur losað sig úr tökum hans - Aðalbjörg við erum að sigra! Ég heyri fóta-
tak gæfunnar nálgast. Það er eins og hjartsláttur hjarta sem elskar! - Það er
hjartsláttur í brjósti guðs - Og ég elska nú söguna þína - elska hana, elska
hana. Og nú kveð ég þig - í þetta sinn. Ég vil ekki tala meira við þig nú. Ég
hefi skrifað frið inní hjarta mitt. Ég kveð þig - en það er ekki kveðja. Ég er
svo óendanlega sæll núna því nú veit eg að við eigum aldrei að skilja, ekki
um alla eilífð - en halda áffam að falla eins og einn geisli yfir þau blóm, sem
guð hefur ætlað okkur að verma!
60