Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 123

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 123
ungis við fjarlægð Guðs (s. 146), heldur líka samferðafólks síns (s.66). Anna Pálína fer ekki í grafgötur með það að hún lítur á þetta sem sína bar- áttu, sem hún ein geti háð og unnið sigur í. En hún dregur ekki heldur úr mikilvægi fjölskyldu og vina. Þrátt fyrir einmanaleikann, sem stundum hvolfist yfir hana, er ljóst að eiginmaður hennar og böm hafa staðið þétt við hlið hennar á þessum erfiðu tímum og að krabbameinið hefur haft róttæk áhrif á líf þeirra allra. „Við erum í raun bæði með krabbamein“, segir Anna Pálína um sig og mann sinn og líkir þeim við Hans og Grétu sem leiðast „í gegnum myrkan skóginn vitandi það að nomin og úlfurinn liggja í leyni og bíða færis að hremma okkur“ (s.23). En einangrunin stafar einnig af við- horfum fólks til veikinda hennar. Anna Pálína kvartar undan skorti á skiln- ingi á aðstæðum og afbakaðri umhyggju, sem hún telur að krabbameins- sjúklingar þurfi að þola í meira mæli en þeir sem hafi glímt við aðra lang- vinna sjúkdóma. Hún veltir fyrir sér hvort e.t.v. þurfi að gefa út leiðbein- ingabæklinginn ,J~ívernig á að spyrja frétta af heilsufari krabbameinssjúk- lings“ (s. 140). Vandamálið má að mati Önnu Pálínu rekja til þess að fólk geri ekki greinarmun á samúð og meðaumkun. I stað opinna spuminga um líðan, sem lýsa umhyggju og einlægum áhuga á gangi mála, komi krafan um ákveðin svör, sem gjaman feli í sér dramatíska lýsingu á því „sem mið- ur hefur farið í sambandi við sjúkdóminn“ (s. 140). Þannig lýsir Anna Pálína muninum á samúð og meðaumkun og gerir augljóslega ráð fyrir að lesand- inn viti hvað hún á við, þó að ekki sé auðvelt að skýra það nánar: „Samúð er ekki það sama og meðaumkun. Það er hárfínn munur þar á. Nánast eins og blæbrigði í röddinni. En greinilegur munur engu að síður“ (s. 140). Þetta er boðskapur Önnu Pálínu til samfélagsins, þetta er lexía fyrir þau okkar sem vilja læra af reynslu hennar hvemig best fari á að tjá umhyggju fyrir ná- unganum. í sálgæslunni finnur sálgætirinn oft fyrir ráðaleysi gagnvart illskunni. Sú eða sá sem gegnir hlutverki sálgætisins þráir að finna svör, að leysa vand- ann, að binda enda á þjáninguna. Það er ekki auðvelt að horfa upp á þján- ingu og angist og eiga ekki svör, eiga ekki lausnir sem virka. Bók Önnu Pálínu ætti að vera fagnaðarefni fyrir þau sem hafa sálgæslu að lifibrauði. í henni má finna lýsingu af baráttu sem háð er upp á líf og dauða, við vágest sem svo oft bankar upp á og það iðulega þegar minnst vonum varir. Við slík- ar aðstæður er þörfin fyrir sálgæsluna sérlega brýn, þörfin fyrir nærveru andspænis ógninni, nærveru sem gefur svigrúm fyrir reiðina, óttann og ef- ann sem svo tíðum fylgja í kjölfarið. Boðskapur bókarinnar til sálgætisins felst öðru fremur í áherslunni á mikilvægi nærverunnar andspænis þjáning- unni og illskunni og í lærdómnum sem draga má af reynslunni. Andspænis 121
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.