Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Síða 123

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Síða 123
ungis við fjarlægð Guðs (s. 146), heldur líka samferðafólks síns (s.66). Anna Pálína fer ekki í grafgötur með það að hún lítur á þetta sem sína bar- áttu, sem hún ein geti háð og unnið sigur í. En hún dregur ekki heldur úr mikilvægi fjölskyldu og vina. Þrátt fyrir einmanaleikann, sem stundum hvolfist yfir hana, er ljóst að eiginmaður hennar og böm hafa staðið þétt við hlið hennar á þessum erfiðu tímum og að krabbameinið hefur haft róttæk áhrif á líf þeirra allra. „Við erum í raun bæði með krabbamein“, segir Anna Pálína um sig og mann sinn og líkir þeim við Hans og Grétu sem leiðast „í gegnum myrkan skóginn vitandi það að nomin og úlfurinn liggja í leyni og bíða færis að hremma okkur“ (s.23). En einangrunin stafar einnig af við- horfum fólks til veikinda hennar. Anna Pálína kvartar undan skorti á skiln- ingi á aðstæðum og afbakaðri umhyggju, sem hún telur að krabbameins- sjúklingar þurfi að þola í meira mæli en þeir sem hafi glímt við aðra lang- vinna sjúkdóma. Hún veltir fyrir sér hvort e.t.v. þurfi að gefa út leiðbein- ingabæklinginn ,J~ívernig á að spyrja frétta af heilsufari krabbameinssjúk- lings“ (s. 140). Vandamálið má að mati Önnu Pálínu rekja til þess að fólk geri ekki greinarmun á samúð og meðaumkun. I stað opinna spuminga um líðan, sem lýsa umhyggju og einlægum áhuga á gangi mála, komi krafan um ákveðin svör, sem gjaman feli í sér dramatíska lýsingu á því „sem mið- ur hefur farið í sambandi við sjúkdóminn“ (s. 140). Þannig lýsir Anna Pálína muninum á samúð og meðaumkun og gerir augljóslega ráð fyrir að lesand- inn viti hvað hún á við, þó að ekki sé auðvelt að skýra það nánar: „Samúð er ekki það sama og meðaumkun. Það er hárfínn munur þar á. Nánast eins og blæbrigði í röddinni. En greinilegur munur engu að síður“ (s. 140). Þetta er boðskapur Önnu Pálínu til samfélagsins, þetta er lexía fyrir þau okkar sem vilja læra af reynslu hennar hvemig best fari á að tjá umhyggju fyrir ná- unganum. í sálgæslunni finnur sálgætirinn oft fyrir ráðaleysi gagnvart illskunni. Sú eða sá sem gegnir hlutverki sálgætisins þráir að finna svör, að leysa vand- ann, að binda enda á þjáninguna. Það er ekki auðvelt að horfa upp á þján- ingu og angist og eiga ekki svör, eiga ekki lausnir sem virka. Bók Önnu Pálínu ætti að vera fagnaðarefni fyrir þau sem hafa sálgæslu að lifibrauði. í henni má finna lýsingu af baráttu sem háð er upp á líf og dauða, við vágest sem svo oft bankar upp á og það iðulega þegar minnst vonum varir. Við slík- ar aðstæður er þörfin fyrir sálgæsluna sérlega brýn, þörfin fyrir nærveru andspænis ógninni, nærveru sem gefur svigrúm fyrir reiðina, óttann og ef- ann sem svo tíðum fylgja í kjölfarið. Boðskapur bókarinnar til sálgætisins felst öðru fremur í áherslunni á mikilvægi nærverunnar andspænis þjáning- unni og illskunni og í lærdómnum sem draga má af reynslunni. Andspænis 121
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.