Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 60

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Blaðsíða 60
fórstu. Þú varst í þann veginn að hrifsa mig út úr myrkrinu og inn í ljósið - en þá fórstu. Þú varst í þann veginn að höggva í sundur ævi mína, - fortíð frá nútíð - en þá yfirgafstu mig í tveimur hlutum. Það blæðir úr því sári Aðal- björg... Hér stend ég á krossgötum, ráðþrota. A bak við mig er heimur, sem ég þekki ekki, en sem tilheyrir mér, framundan mér er heimur, sem ég þekki ekki, sá heimur tilheyrir mér einnig, það er þinn heimur. Ég finn kuldan frá öðrum - ég finn ljós og yl streyma á móti mér frá hinum heiminum. En hvem þeirra ég á að velja - það stendur skráð í auðn eilífðarinnar - það er dómur tím- ans... Og mér finnst, sem þú munir sigra - er það af því að ég óska þess? En ég veit að sá sigur kostar mig mikla fóm. Þegar þú ert nálæg mér þá finn ég ekki til kvalanna sem er samfara þeirri fórn. En sú óhamingja að þú skyldir fara meðan ég var að átta mig að fullu - meðan ég var að skilja það, sem þú sagð- ir mér — Kvöldið, sem þú fórst þá fannst mér setið um mig af ósýnilegum verum, sem reyndu að draga mig í burtu frá allri umhugsun um þig. Og mér fannst þá í svipinn eins og þær myndu sigra þegar þú værir farinn. Ég á loforð, sem em óefnd við þessar verur. En skyldur mínar gagnvart þér halda í mig - þegar þú sjálf ert ekki nærri. - Reyndu að skilja það sem ég hugsa þótt ég hafi ekki skrifað það. Sagan sem þú sagðir mér af æsku þinni, er lykillinn að mínum örlögum ... Saga Aðalbjargar sem Jóhanni er svo hugleikinn er án efa tengd dulúðinni í bemskuminningum hennar og kölluninni, sem hún felur í sér og hún verð- ur hinu nývaknaða skáldi spegill sem hann skoðar sjálfan sig í. Hann setur það sem hann sér þar í orð: Ég óttaðist þá mynd- því þá fann ég þig eins og þú ert — Það er stór stund þegar maður sér sannleik - og tilgang eilífðarinnar - skína í gegnum líf sitt.39 Bréf Jóhanns sýna að þau Aðalbjörg og hann unnast hugástum og andlegt samband þeirra er mjög náið. Köllun hennar er að hjálpa honum bæði hvað varðar stundlegar nauðsynjar, mat og föt, og andlegar þarfir, byggja hann upp og gefa honum trú á lífið og sjálfan sig. Örlagaþræðir þeirra eru sam- ofnir og gerandinn í þeirri sögu sem þama verður til er guðleg opinberun Aðalbjargar og köllun sem Jóhann efast ekki um að sé sönn. Aðalbjörg tek- ur Jóhann að sér í bókstaflegri merkingu og útskýrir fyrir honum opinberun sína og köllun sem hún klæðir í orðfæri guðspekinnar sem Jóhann tileinkar sér. Hvemig sem allt fer mun eining þeirra aldrei rofna framar - þau eru eitt og líkamlegar fjarlægðir skipta ekki máli. 39 Bréf frá Jóhanni Jónssyni til Aðalbjargar 19. júní 1917. 58
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.