Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 55

Aðalbjörg Sigurðardóttir á móti áhangenda Krishnamurtis í Ommen í Hollandi sumarið 1930 eða
1931. Henni til hægri handar er vinkona hennar Unnur Skúladóttir Thoroddsen.
aftur 1929 og svo nánast hvert sumar eftir það fram að stríðsbyrjun. Þá kom
hún bömum sínum fyrir hjá frændfólki eða í sveit og tók sér far ineð togara
ef ekki bauðst annar ferðamáti.
Hugmyndin um mannkynsfræðarann og endurkomu hans í mannheim
féll vel að þeim dulsýnum og opinberunum sem Aðalbjörg hafði upplifað
frá því í bamæsku. Krishnamurti virðist hafa orðið henni holdi klædd opin-
berun þeirrar guðaveru sem birtist henni í kærleiksgeislum. Áhuga hennar á
Krishnamurti sem mannkynsfræðara má rekja til þeirrar vonar hennar að sú
kærleiksvera sem hún sá í æsku yrði að veruleika ekki aðeins í lífi hennar
sjálfrar heldur einnig alheimsins.31 Hún smitaðist af sannfæringu Annie Be-
31 Vorið 1929 tók Halldór Laxness þátt í tjaldbúðarsamkomum Stjömufélagsins í Ojai í Kalifomíu og átti
viðtal við Krishnamurti. Lýsing hans á kenningum Krishnamurtis og áhrifunum frá honum er athyglis-
verð. „Þegar Mr. Krishnamurti notar t.d. orðið „sannleikur", sem ýmsum finnst hann gera fullmikið að,
þá verður það eigi sálgreint öðmvísi en að hann eigi við hið fagnaðarríka samræmi í sínu eigin vitund-
arlífi, samstilling eigin vitundarafla við hin trúlægu rök alheimsins og reginþáttu lífsins. Um hlutlæga
kenningu er þar ekki að ræða, heldur vitnun trúmanns um sína dýpstu og helgustu reynslu, eða svo enn
skynsamlegar sé tekið til orða - vitnanir líffræðilega og uppeldislega fullkomins einstaklings um hið
fagnaðarríka samband síns eigin sjálfs við heiminn." Lúðvík Guðmundsson 1930:84.
53