Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 68

Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2005, Side 68
verið allt annað og meira fyrir mig, en þau loforð væru konum almennt, ástæðan til þess er fyrst og fremst það, að ég er fyrir æðimörgum árum síð- an hætt að leita eigin hamingju, nema að því leyti, sem hún fellur mér ósjálfrátt í skaut, aldrei mundi ég taka neitt eingöngu vegna þess að hugur minn girntist það... An fómar, með eða án meðvitundar þess sem fómina færir, gæti ekkert líf átt sér stað hér á jörðu, jafnvel ekki á hinum allra lægstu lífssviðum, og svo er verið að reyna að telja okkur trú um, að það sé hnefarétturinn sem lífið grundvallist á. A æðri lífsstigunum eru fómimar alltaf færðar með skýrari og skýrari meðvitund og þær fara að ná út fyrir fjöl- skyldulífið, þar til á æðsta stiginu, Kristsstiginu, alt lffið er ein fórn, færð í þarfir heildarinnar.50 Haraldur Níelsson lést sviplega sextugur að aldri, eftir 10 ára hjónaband þeirra Aðalbjargar. Hún hafði búið honum gott heimili og var honurn og börnum hans af fyrra hjónabandi mikill stuðningur. Eftir að hún var orðin ekkja sneri hún sér af miklum krafti að þjóðmálum. Hugsjónir hennar voru þær sömu og höfðu heillað hana á unglingsárunum. Hún beitti sér fyrir hagsmunum heimilanna, réttindum kvenna og uppeldis- og skólamálum. Það munaði verulega um framlag hennar og það var hlustað eftir því sem hún sagði. Hún hélt tryggð við Krishnamurti eftir að hann sagði með öllu skilið við Guðspekihreyfinguna og messíasarhlutverkið og sagði sig sjálf úr Guðspekifélagi Islands í kjölfar þess. Hugsjónir Krishnamurtis um kærleika og frið í heiminum og áhersla hans á leit einstaklingins að sannleikanum óháð hagsmunasamtökum, trúflokkum og kirkjudeildum snertu áfram djúpa strengi í trúarlífi og persónuleika hennar. Hún heimsótti Krishnamurti nokkrum sinnum eftir síðari heimsstyrjöldina, síðast í Saanden í Sviss og þá var hún í fylgd sonar síns. A vissan hátt var Krishnamurti henni sem fyrr mannleg mynd þeirrar kærleiksríku guðlegu veru sem vitjaði hennar í æsku- draumum. 50 Bréf frá Aðalbjörgu til Haralds 8. sept. 1918. 66
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Ritröð Guðfræðistofnunar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ritröð Guðfræðistofnunar
https://timarit.is/publication/1152

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.