Skagfirðingabók - 01.01.1983, Qupperneq 62

SKAGFIRÐINGABÓK
Björnsen' þar bestr, enda hefi eg heyrt að hönum sé illa
vid þetta og annad rádlag Gríms bezt er ad sem flestir af
þeim sem ega nidrsettar jardir skrifi undir Klögunina, og
sídan er bezt ad senda hana til Amtm. til Erkleríngar, og
bidia hann um leid í allri undirgefni ad senda Klögunina
med næstu ferd til Rentuk. Þeir sem ega ad borga hærri
tíund vegna uppsetníngarinnar, gialda hana adeins med
því skilyrdi ad Rentuk alykti ad svo skuli vera, annars
borgist slíkt tilbaka, eda ad ödrum kosti setia tíundar
útsvarendr Caution, þángadtil málid er leidt til lykta.
Nú er eg búin ad fá peníngana, þad verda nú loksins 80
dalir, eda 50 dalir á gamla vísu,1 2 eg bid þig ad forláta mér
hvad lítid þad er, eg get ekki meira, og ekki svo mikid.
Heilsadu nú öllum mínum gömlu vinum ástsaml. og
biddu þá forláta ad eg ekki skrifa þeim til núna. Eg bid ad
heilsa Módr minni elskul. og brædrum og systr minni. Eg
elska ykkr öllsaman eins og mig siálfan og enn þá meira.
Ykkar
Baldvin Einarsson.
1 Þórður Björnsson sýslumaður, „skarpur maður og lögvitur", bjó í Garði í
Aðaldal.
2 Baldvin kaupir silfur fyrir seðla en gengi seðla var ótryggt og hafði svo verið
það sem af var öldinni. Gengishrun seðla varð þó mest á styrjaldarárunum
við Breta. Gekk danskri stjórn erfiðlega að ráða bót á fjárhagsóreiðunni sem
var alræmd. A Eiðsvallasamkomu 1814 lýsti norskur stjórnmálamaður
Danmörku í þessu tilliti: „hvis regjeringsform er den despotiske, hvor
kongen er lovens begynnelse og ende . . . hvis forstyrrede finanser lenge har
vært et ordsprog, hvis innviklede kollegialvesen dreper all ind . . . “Norð-
menn voru sloppnir undan þessu en íslendingar sátu í feninu. Kaupmenn
hækkuðu vörur sínar ef greitt var með seðlum og voru einráðir eins og í
öðru. Embættismenn fengu greidd laun sín í seðlum. Kaupmenn og þeirra
lið lifði í vellystingum og þreifst svo ýmis konar spilling. Svo langt gekk að
stiftamtmennirnir Trampe og Castenskiold gerðust kaupmenn í Reykjavík.
Þeir íslendingar sem höfðu tök á því tóku þátt í dansinum. Jafnvægi í
peningamálum náðist ekki fyrr en 1838 og seðlar þjóðbankans voru ekki
innleystir með silfri fyrr en 1845.
60