Tímarit Máls og menningar - 01.11.2010, Qupperneq 116

D ó m a r u m b æ k u r
116 TMM 2010 · 4
glampar á hana líkt og
forsögulegan fugl. Svo
tekur hún stefnu að
stíflunni
Hún er orðin að
sprengjuflugvél
(18)
Slík ljóð gefa fyllsta tilefni til að álykta, eins og Þröstur Helgason gerði í Víð­
sjárdómi um bókina fyrir jólin, að í þessum ljóðum Gyrðis felist „lýsing á
staðnum sem við öll viljum komast úr en sitjum föst í eins og flugur í vef
kóngulóar“ og að bókin sé „svört skýrsla um það hvernig okkur hefur farnast
eftir að frægðarsólin hné til viðar. Það er fátt að orna sér við og svartur himinn
hangir yfir ljóðmælanda, lífið er þungur draumur“, segir Þröstur, og vísar til
eftirfarandi ljóðs:
Svartnætti í Langadal
Myrkur yfir heiðinni,
engin ljós í kvöld
Engin ljós í kvöld
eða önnur kvöld
Engin önnur
(23)
Þá er afar nærtækt að vitna til eftirfarandi ljóðs, eins ó­gyrðislegt og það
raunar er, ef færa skal rök fyrir auknum samfélagslegum áherslum í þessari
ljóðabók Gyrðis, og skáldskap hans yfir höfuð:
Samfélagslegt ljóð
Fyrir Dag Sigurðarson
Frelsi lýðræðisríkjanna
er eftirfarandi í reynd:
„Lögregla beitti táragasi
gegn mótmælendum“
(75)
En þrátt fyrir hinn samfélagslega tón bókarinnar veigra ég mér við því að lesa
hana um of á slíkum forsendum. Því sá „þungi draumur“ sem Þröstur vísar til
í umfjöllun sinni er fyrst og fremst persónulegur og einstaklingsbundinn
bókina í gegn, og birtist með eftirfarandi hætti í ljóðinu „Við Öskjuvatn í sept­
ember 2005“: