Tímarit Máls og menningar - 01.11.2018, Blaðsíða 49

„ É g v i l e k k i y r k j a u m d a u ð a n n “
TMM 2018 · 4 49
Ummæli Ingibjargar sjálfrar um að hún treysti sér ekki til að útskýra „Nóv-
emberljóðin“ eru annars athyglisverð og undirstrika hve varlega verður að
fara ef lesa á einhverjar yfirlýsingar eða boðskap út úr ljóðum hennar.10 Guð
kemur svo aftur til tals í „Sumarkvöldi við Hvalfjörð“ síðar í sömu bók en þá
sem skilyrt stærð (172):
Væri Guð til
vildi ég finna hann
í fjörunni hér
sjá hann reka upp
selshöfuð
og glotta
verða fugl
og hverfa
í fjallið
Framandleiki og fjarvera Guðs fylgdi Ingibjörgu frá æsku en í endurminn-
ingum sínum lýsir hún hvernig tilhugsunin um hann vakti þá þegar með
henni ótta í stað öryggiskenndar.11 Síðar í minningabókinni lýsir hún líka því
tómi sem hún skynjaði við erfiðar aðstæður þegar hún taldi að „annað fólk“
fyndi fyrir nærveru Guðs en hún aðeins þögn og tómi.12
Guð er þó alltaf torræður hvort svo sem um er að ræða návist hans eða
fjarlægð, líf eða dauða. Sannleikur hans eða veruleiki er ekki hluti af hinum
ytra heimi heldur hinum innra sem blasir ekki eins við öllum. Að því virðist
ýjað í „Fyrir þig“, fyrsta ljóðinu í Hvar sem ég verð. Þar segir af eins konar
pílagrímsferð sem hefst við styttu vængbrotins verndarengils en lýkur með að
ljóðmælandi vitjar kapellu á leiðarenda og kveikir þar á kerti fyrir einhvern
sem fór og gleymdi að kveðja (209–210):
ég sem á engan guð
verð að treysta því
að guð þinn
taki mark á kertinu mínu
og sjá:
er ég kem aftur út
skín sól á heiðum himni
og fuglar syngja í trjánum
fyrir þig sem fórst
og gleymdir að kveðja
Ljóðið er helgað minningu Nínu Bjarkar Árnadóttur (1941–2000) og það
gefur því sértæka skírskotun vegna þess að Guð skipaði allt annan sess í
ljóðum Nínu Bjarkar en Ingibjargar.13
Sólin, ljós heimsins, sem vekur fuglasönginn við kapelluna, er síðan merk-
TMM_4_2018.indd 49 6.11.2018 10:22