Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.2018, Blaðsíða 16

Tímarit Máls og menningar - 01.11.2018, Blaðsíða 16
H e l g a K r e s s 16 TMM 2018 · 4 Mesta löngun mín var að skrifa leikrit. Ekki gert það. Það þarf meiri tíma til að skrifa skáldsögu en smásögu. Þá hefði ég skrifað meira af skáldsögum. Maður kemur meiru að í skáldsögu, formið er annað. Að skrifa er eins og að ganga á fjall. Maður er kominn á ákveðinn stall í leiðinni og hefur útsýni þaðan. Þegar maður er kominn þangað, langar mann að sjá af öðrum stalli. Á aðallega við form. Þegar ég til dæmis skrifaði Snöruna var ég búin að leita og leita fyrir mér. Byrjaði á leikriti og það gekk ekki. Allt í einu opnaðist það, mér fannst ég vera að finna leið. Skrifaði uppkast á þremur mánuðum. Það er langur tími. Ég hugsaði mikið um eitt. Náttúrulýsingar karlmanna í skáldsögum, líka mann- lýsingar. Mér finnst við eiga geysimikið af þessu, útliti á fólki, ég vildi vita hvort ekki væri hægt að láta manneskju koma fram sem talandi. Glímdi við að láta fólkið koma fram í samtölum, þar sem fleiri eru en tveir. Jafnvel í hugsunum. Innra líf? Getur þetta ekki verið í og með vegna þess að konur hafa skrifað bréf, einkabréf. Eina leið þeirra til þess að tjá sig í rituðu máli var að skiptast á bréfum við einhvern. Þar tjá þær mikið innra líf. – Karlmenn gera þetta líka en þeir hafa aðra tradisjón. Það gerist meira. Undanfarið hef ég ekki skrifað nokkurn skapaðan hlut. Kemur fyrir karlmenn líka. Gildir jafnt fyrir kynin á sérstökum aldri. Eftir Lifandi vatnið, það var svo mikil áreynsla, að mér fannst ég vera galtóm. Samt eitthvað eftir. Lifandi vatnið, erfið bók. Ég veit það. Ég tvískrifaði hana, búin með handritið og byrjaði á henni aftur. Var ekki ánægð. Kannski það síðasta sem ég skrifaði, þá vildi ég reyna að gera þetta þannig, að ekki væri hægt að segja að þetta væri fyrirhafnar- laus bók. Oft fengið gagnrýni fyrir að hafa karlmann fyrir aðalpersónu. Það sem fólk leitar að, held ég, er eitthvað sem er frábrugðið öðru fólki, eitthvað sem samlagast ekki kerfinu. Með þeirri persónu hefur það skilning. Lilja í Lifandi vatninu getur ekki hlaupið að heiman, hún er föst í netinu. Karlmaðurinn gerir konuna að tákni þess sem hann hefur tapað. Hann vill sýna hvað hann er mikill maður, og það leiðir til haturs á konunni því að hún tekur ekki við því. Þegar eitthvað reynir á, þá standa konurnar sig betur en karlmenn. Ritdómarar krefjast lausna. Karlmenn hafa skrifað hverja bókina á fætur annarri þar sem þeir finna lausn í sveitarómantíkinni, að hverfa á vit blíðunnar í Borgarfirðinum. Það er ekki hægt, við verðum að finna einhverja lausn, en ég hef hana ekki. Ég hef ekki skrifað þessar bækur með það í huga að þær hefðu svo mikið listgildi, en að þær höfðuðu til þess samtíma sem ég lifi í, menn færu að hugsa um hlutina og gerðu sér grein fyrir hvers vegna þetta er svona. Sjálf hef ég orðið að fálma mig áfram. Þarf að berjast fyrir að skilja hlutina. Ég trúi á mátt skáldskaparins. Á orðið. Mér var innrætt trú á orðin, á tunguna. – Menn eru hræddir við fólk sem hefur mátt orðsins. Kannski leifar frá því að konur sátu á seiðhjöllum og gólu galdur. TMM_4_2018.indd 16 6.11.2018 10:22
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.