Tímarit Máls og menningar - 01.11.2018, Blaðsíða 99

L X V d a g a r á L a k a
TMM 2018 · 4 99
Svo tek ég sérstaklega fram að vaðið yfir Varmá sé betra
en það lítur út fyrir að vera og að þau ættu ekki að eiga
í neinum erfiðleikum með að komast yfir á hinn bakkann. 
Þá varpa bílstjórarnir öndinni léttar, þakka mér fyrir
góðar ráðleggingar og halda af stað.
**
Rúmum klukkutíma síðar birtast svo sömu bílstjórarnir á
bílastæðinu við Laka, skrúfa niður rúðuna og hóa í mig.
Undantekningalaust er karlmaður við stýrið.
Ég spyr hvort honum hafi ekki litist á ána og hann
glottir og lýsir því digurbarkalega yfir að hann hafi
sko verið til í að reykspóla yfir þessa sprænu en konan
hans/dóttir hans/systir hans/móðir hans/frænka hans
eða amma hans hafi verið svo skítlogandi hrædd við
þetta beljandi stórfljót hann hafi ákveðið að snúa við af
einskærri hugulsemi við konuna sína/dóttur sína/systur
sína/móður sína/frænku sína eða ömmu sína þótt það hafi
verið honum algjörlega á móti skapi.
Síðan nikkar hann til mín, hristir höfuðið, ranghvolfir
augunum og segir við mig hugleiðis:
„Þú þekkir þetta!“
„Þessar kerlingar maður!“
„Þessar djöfulsins kerlingar maður!“
En hann gerir sér ekki grein fyrir því að ég þekki hans
líka og get lýst því sem gerðist í raun og veru lið fyrir lið:
1.
Bílstjórinn kom auga á Varmá.
2.
Honum sortnaði fyrir augum og hann stífnaði upp.
3.
Þegar hann komst aftur til sjálfs sín meig hann á sig og
brast í grát.
TMM_4_2018.indd 99 6.11.2018 10:22