Ófeigur - 15.08.1948, Side 65

Ófeigur - 15.08.1948, Side 65
ÓFEIGUR 65 hyggilegt að veita ungum og óráðnum mönnum, enda mjög óvíst, að slíkur stuðningur væri heppilegur skáld- um og listamönnum, sem eru að þroskast og reyna krafta sína. Má segja, að skáldalaun Matthíasar hafi ekki komið fyrr en þjóðin hafði sannfærzt um listamanns- hæfileika hans, og er það fordæmi til eftirbreytni. Sýnilegt er, að ekki hlýðir að láta skáldin sjálf eða listamennina velja hina útvöldu úr sínum hóp. Alþingi hefur fyrir sitt leyti ár eftir ár sýnt í verki, að það telur sér ekki henta að skipta skálda- og listamanna- launum. Hér er lagt til að velja í skiptanefnd góða borg- ara, líkt og þegar kviðdómur er kjörinn. Ef hver sýslu- nefnd og bæjarstjórn velur einn fulltrúa til að dæma með skriflegri atkvæðagreiðslu á hverujm tíma um, hvaða umsækjandi sé hæfastur til að fá heiðurslaun, þá mun sá dómur aldrei vera langt frá skoðun almenn- ings í Iandinu, sem leggur fram féð og á að njóta hinna listrænu verðmæta. Námsstyrki handa ungum skáldum og listamönnum er eðlilegt að fela menntamálaráði til fyrirgreiðslu. Langoftast yrðu þeir styrkir notaðir til námsdvala og ferðalaga eriendis. VII. Lyfjabúðir í Keykjavík. Fyrir nálega 20 árum voru hér í bænum aðeins tvær lyfjabúðir, og þótti almenningi þetta mikið óhagræði. Eg átti þá þátt í, að tveimur nýjum lyfsölum var veitt lejrfi til að stofnsetja nýjar lyfjabúðir. Var þá talið, að bætt væri í bili úr bráðri þörf. En síðan þá hefur höfuðborgin stækkað stórmikið og byggðin orðið miklu dreifðari en þá var. Búa hin nýju úthverfi við mikla nauð í þessu efni. Um mörg undanfarin ár hafa fjöl- margir ungir lyfjafræðingar verið tilbúnir að setja á stofn nægilega margar lyfjabúðir til að bæta úr þörf allra bæjarbúa. Heilbrigðisstjórnin ein hefur ekki skil- ið þessa þörf. Nú vill svo til, að mjög mikill hluti þing- manna á lögheimili í Reykjavík, og þekkja þeir þess vegna til fulls, að í þessari merku grein heilbrigðis- mála er fullkomið einokunarástand, og sést ekki á því, að íslendingum hafi þótt hin gamla einokun fá nægileg- an reynslutíma á hálfri þriðju öld. En ef nauðsynlegt þykir að viðhalda einokunarskipulaginu, að því er snert-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112

x

Ófeigur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.