Ófeigur - 15.08.1948, Qupperneq 84

84
ÓFEIGUR
ráðherra Breta, hvað eftir annað notað hermenn og
herbíla til flutnings til að fyrirbyggja almenna hung-
ursneyð í flutningaverkföllum. Af þessu má sjá, að
ríkisstjórnir borgaranna, kommúnista og krata eru sam-
mála um að láta ríkisvaldið vera húsbónda á þjóðar-
heimilinu og beita nauðsynlegu valdi í því skjmi. Hér
hafa ýmsir af leiðtogum stéttarfélaganna, einkum kom-
múnistar, haldið fram þeirri fjarstæðu, að þeim og
þeirra stallbræðrum ætti að vera leyfilegt að beita of-
beidi til framdráttar baráttumálum sínum. Vel máttu
þessir menn þó sjá, að þar sem stallbræður þeirra ráða
ríkjum úti í löndum, er verkalýðnum bannað að bera
sigurlaunin heim á spjótsoddum. En mótstöðu þess-
ara manna má kenna um, að fáeinir stigamenn, útlendir
eða innlendir, geta, hvenær sem þeim þóknast, beitt
skrílræði við æðstu trúnaðarmenn íslenzka þjóðfélags-
ins. Ef unnt á að vera að halda hinu nýstofnaða lýð-
veldi lifandi og starfhæfu, verður að gefa ríkisstjórn-
inni vald til að vera óháð gegn skrílræði. Til þess þarf
að koma á fót skipulegri sjólögreglu og vel þjálfuðum
þjóðverði. Er þar átt við sjálfboðaliða, sem ríkisstjórn-
in gæti gripið til í þeim sjaldgæfu tilfellum, þegar ofsa-
menn gera sig líklega til að beita skrílræði, en ekki
lögum, til að koma frarn áhugamálum sínum. I sjólög-
reglunni yrðu að vera allir starfsmenn á varðskipum
og varðbátum landsins. Skyldi þar vera valinn mað-
ur í hverju rúmi og svo vel æft lið, að hver maður í
þeirri sveit gæti gegnt foringjastöðu í þjóðverðinum,
þegar með þarf. f þjóðverðinum mundi hæfilegt að
hafa um 2000 menn á öllu landinu, frá tvítugsaldri og
fram undir þrítugt. Þar yrði að gæta mikillar varúð-
ar. Þjóðvarðarmenn yrðu að vera fúsir til starfsins,
trúir þjóð sinni og vestrænu frelsi. Þeir yrðu að skilja
til fulls, að skrílræði er eitur í hverju þjóðfélagi og að
sjálfboðastarf þeirra er líftrygging þjóðarinnar gegn
yfirvofandi hættu. Sennilega munu sumir menn mæla,
að ekki sé leggjandi á unga menn slík byrði án endur-
gjalds. Þyngri er herskyldu- og heræfingakvöð ungra
manna í öðrum menntalöndum. Dýrt varð mörgum kyn-
slóðum ungra manna hér á landi fyrr á öldum, að hið
fyrra lýðveldi hafði ekki þjóðverði á að skipa til að
halda í skefjum upphlaupsmönnum og skríl, sem fót-
um tróð lög og rétt og leiddi margra alda kúgun og