Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1960, Page 98
88
drages nogen skillelinje imellem blad IV og de andre blade i
del II.
3. Om o i endelser siger Finnur Jonsson, at det »findes forholdsvis
sjælden i de 4 første blade, hyppigere i de 3 sidste. I de 3 første blade
findes det yderlig sjælden«. Fra blad I-III (del I) nævner Finnur
Jonsson 21 eksempler ialt, men alene fra blad IV 15 eksempler.
»Tilsvarende hyppighed findes i de sidste 3 blade«. Her har Finnur
Jonsson altså selv trukket grænsen netop der, hvor den af palæogra-
fiske grunde må lægges.
4. Om udlydende t hedder det i indledningen (XVIIb): »I endelser
skrives overhovedet t i de første blade, i de sidste hyppig d og da
navnlig når t står i slutningen af den foregående stavelse (aldeles
som i rent isl. hdskrr.)«. De eksempler der nævnes er alle fra blad
I-II, og fra de blade er der kun et eksempel på d, men fra blad IV-VI
nævnes der 30 eksempler på d (og kun én undtagelse med t efter d
i ordets stamme). Også på dette punkt har Finnur Jonsson trukket
grænsen, hvor den af palæografiske grunde må lægges.
5. Om p siges det (XVIIIb): »p skrives hyppig — hvad der er
ejendommeligt og sjælden findes i isl. hdskrr. — dobbelt foran t,
dog kun i de 4 første blade«. Den sidste tilføjelse bekræftes ikke af
Finnur Jonssons eksempler, der alle er hentet fra blad I-III og fra
blad IV nævnes kun en undtagelse. Der findes dog et eksempel på
blad IV (IVra4 Eppter), men i det afsnit som skyldes en særlig skri-
ver.
6. Om dobbeltskrivningen af 1 og » foran d og t hedder det:
»Ejendommeligt for afskriveren, særlig i de 4 første blade, er for-
skellige fordoblinger af n og l foran d, t og efter l, r ... samt foran
g...« De eksempler der opregnes er alle fra blad I-III, fra blad IV
nævnes kun undtagelser.
Disse 6 punkter giver en begrundet formodning om, at der kan
drages en grænse i Jofraskinnabladene, men grænsen ligger ikke ved
udgangen af Olaf den helliges saga, »de første fire blade« som Finnur
Jonsson så ofte gør til en enhed, men efter blad III, således at den
største del af det sidste blad af Olaf den helliges saga har samme
kendetegn som de blade, der indeholder Sverris saga og Håkon
Håkonssons saga.
Der er derfor god grund til at foretage en mere detaljeret analyse
af de to dele af Jofraskinnabladene. De følgende 9 punkter gør nær-