Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1960, Page 283
Et bruddstykke av en Maria-legende.
Av Alfred Jakobsen.
Til sin utgave av Mariu saga nyttet C. R. Unger bl. a. papir-
håndskriftet AM. 634-635, 4to, skrevet i begynnelsen av det 18.
årh. av presten Eyjolfur Bjornsson. Det er en avskrift etter en tapt
membran som antakelig har vært fra slutningen av 1300-tallet
(jfr. Mariu saga s. XIV). I følge Katalog over den Amamagnæanske
Håndskriftsamling (b. 2 s. 46) har membranen muligens vært en av
de to kodekser som omtales i AM. 435 a, 4to bl. 12v. Avskriften synes
å være gjort med stor omhu og nøyaktighet. (Se Mariu saga s. XIII
og Islenzkar Æviskrår b. 1 s. 452). Legendesamlingen i dette hånd-
skriftet er meget rikholdig. Flere av fortellingene er overlevert bare
her. Av dem som er trykt s. 1023-1058 i Mariu saga, har Unger
således bare funnet nr. CCIII også i et annet håndskrift (Cod. Holm.
ll,4to).
Det viser seg at det eksisterer et eldre belegg også for legende
nr. CCXVI: »Karl gaf ku vorri frv ok feck aptr .c. kua« (Mariu saga
s. 1049-54). Den har stått i AM. 657a-b, 4to. Denne kodeks fra
2. halvdel av det 14. årh. er skrevet av fire forskjellige hender, og
den inneholder bl. a. »æfintyri«, Maria-jærtegn og Clarus saga.
Bakerst i håndskriftet følger ti løse blad (bl. 91-100), som en
tid var oppført som AM. 764b, 4to. Sju av disse bladene er skrevet
med samme hånd som Clarus saga og nr. X, XI, XVI, XVII, XXVI,
XXVII, XC, XCI, XCII, XCIII, XCV og XCVI i H. Gerings ut-
gave av Islendzk Æventyri (hånd B hos Gering). De inneholder
bruddstykker av fortellinger. Skriften er svært utvisket og mange
steder helt uleselig med det blotte øye. Gering registrerte fem for-
tellinger, men han kunne ikke utnytte dem for sin bok (jfr. Isl. Æv.
I s. XXV). Ved hjelp av kvartslampe har det lykkes meg å lese det
aller meste av de sju bladene. Resultatet av undersøkelsen håper
jeg å kunne legge fram i en annen sammenhæng. Her nevner jeg