Rökkur - 01.03.1931, Qupperneq 45

R Ö K K U R
43
flytjendur áttu við að stríða fyrr
á tímuin, ótal hættur og erfiðleik-
ar, — fyrirfinst ekki lengur. Nýtt
land er tekið til ræktunar, og heita
má, að landnámsmennirnir eigi
þegar frá byrjun við „öll þægindi“
að búa. Heimurinn býður enn ótal
tækifæri. Þegar enskir menn lögðu
líf sitt í hættu til aö komast til
nýju landanna, áttu þeir við óskap-
lega erfiðleika að stríða á leiðinni,
enda skipakostur þá vanalega slæm-
ur. Og er starfið í nýja landinu
hófst, tók ekki betra við. Þeir urðu
að erfiða undir drep með ófull-
komnum verkfærum,kunnu ekki að
varast margt, sem heilsu þeirra
stafaði -hætta af. Læknar voru eng-
ir. Og oft urðu menn að svelta
heilu og hálfu hungri á meðan ver-
ið var að brjóta landiö. Baráttu
við vilta þjóðflokka varð að heyja
annað veifið. Flutningar allir voru
afar • erfiðir. Þeir gátu ekki flutt
,,menninguna“ með sér nema að
litlu leyti. Þeir urðu að byggja
hana upp af nýju. Nú er alt breytt.
Samgöngur eru góðar. Menn hafa
ráð undir hverju rifi til þess að
varðveita heilsuna. Menn hafa góö
tæki sér til varnar. Vélar vinna nú
margra manna verk. Menn hins
nýja landnáms búa við öryggi og
þægindi. En eitt vantar, sem gamla
tímann vantaði ekki: sannfæring-
una um að sigra í baráttunni við
alla erfiðleika. Nú vilja menn held-
ur líða heima við litlar vonir held-
ur en að hætta á að' fara í leiðang-
ur til annara landa, þar sem að vísu
er við erfiðleika að stríða, en erf-
iðleika, sem uppfylling glæsilegra
vona byggist á, ef menn aö eins
bíta jnað í sig, að gugna ekki.
Sj álfstj órnarnýlendurnar bresku
og nýlendurnar eiga gnægð af ung-
um krafti til að treysta allar þær
stoðir, sem alríkið hvílir á. Mikil
eru þau tækifæri, sem ungum,
enskum mönnum eru hér í hendur
lögð, til að treysta alríkisböndin.
Nefnum Rhodesia til dæmis, sem
verður að ákveða um þessar mund-
ir, hvort þar eigi í framtíðinni að
starfa frjáls, hvítur verkalýður eða
hvít vfirstétt, sem lifir á sveita
blökkumanna. En eru ungir Eng-
lendingar nú hæfir til þeirra stór-
ræða, sem forfeður þeirra ótrauö-
ir réðust í? Ef til vill ekki, alment
talað. En það sannar ekki, að ekki
sé hægt að gera þá þannig úr
garði, að þeir séu til þess færir.
Bretland getur ekki lengur ráðið
hvernig landnámi er hagað í sjálf-
stjórnarnýlendunum. En það virð-
ist vera á valdi alríkisráðstefnunn-
ar, að hafist verði handa um fram-
haldandi landnám á réttum grund-
velli: Aö mennirnir, sem eiga að
feta í fótspor feðranna og nema
ný lönd, verði gerðir hæfir til
starfsins.“
Sumt af því, sem hér kemur
fram, verður athugað nánara síðar.
þvi að margt í þessu sambandi er