Rökkur - 01.03.1931, Síða 80

78
R O K K U R
verið. Útflutningur landbúnað-
arafurða frá Bandaríkjunum
varð minni 1930 en á nokkru
ári öðru síðan 1915. Aðallega
var flutt út langtum minna af
baðmull, en einnig minna af
liveiti og ávöxtum, en aftur
liafði útflutningur á tóbaki auk-
ist að verulegum mun. Kveðst
Mr. Hyde vera þeirrar skoðun-
ar, að eina ráðið til þess að
koma vissum landbúnaðaraf-
urðum í sæmilegt verð, sé að
takmarka framleiðsluna. Telur
hann, að þau ráð, sem reynd
hafa verið með lagasetningu til
þess að koma i veg fyrir verð-
lækkun, iiafi ekki komið að til-
ætluðum notum. Nefnir hann t.
d. tilraunir hins opinbera til að
kaupa korn og baðmull í stór-
um stíl af bændum, í því skyni
að lialda verðinu háu — það
hafi algerlega mistekist. Einnig
fordæmir Mr. Hvde þá aðferð,
að demba „excess“-framleiðsl-
unni1) á erlenda markaði fyr-
ir lágt verð (dumping) og loks
telur bann sig mótfallinn því,
að hið opinbera styrki bændur
mcð beinum fjárframlögum.
Hefir Mr. Hyde hvatt bændur
til þess að nota eklci lengur þær
landspildur til ræktunar, sem
1) Þ. e. þeim hluta fram-
leiðslunnar, sem ckki er seljan-
legur með hagnaði.
erfiðari eru til vinslu (sumpart
vegna fjarlægðar) og ver til
ræktunar fallnar, en leggja
áherslu á ræktun bestu spildn-
anna og miðlægustu, þ. e. næst
býlinu, því vinsla þeirra verði
ódýrust og affarasælust.
n.
Ummæli manns, sem er land-
búnaðarráðh. Bandaríkjanna
vekja að sjálfsögðu mikla eftir-
tekt. En það hefir auðvitað orð-
ið hið sama uppi á teningnum
hvað Mr. HjMe snertir og aðra
menn i opinberu lífi, að orð
hans og' gerðir hafa orðið al-
ment umtalsefni í ræðu og riti.
Og skoðanirnar eru skiftar sem
endranær. Fjöldi manna vill
ekki fallast á röksemdafærslu
þeirra manna, sem halda því
fram, að eittlivert þjóðráð sé
fengið með takmörkun fram-
leiðslunnar. Þeir — og meðal
þeirra er Henry Ford — Lalda
því fram, að engin ástæða sé fil
að takmarka framleiðsluna,
heldur verði að finna ráð til
aðgera skiftingu framleiðslunn-
ar jafnari. Ford vill jafnvel, að
allir verkamenn séu sveita-
bændur jafnframt, þótt þeir
vinni í verksmiðjum. Þessir
menn halda því fram. að það
sé ástæðulaust að tala um að
takmarka framleiðsluna, þegar
miljónir manna um allan heim