Úrval - 01.02.1944, Side 9

Úrval - 01.02.1944, Side 9
ER JASS TÓNLIST? 7 „Byggist ekki jass á sömu grundvallaratriðum og tónlist? Hefir hann ekki laglínu, hljóm- fall og samhljóm?" Rétt er það. En meðferð þessara þriggja undirstöðuatriða er alveg ger- ólík í jass og tónlist. I jassinum takmarkast samhljómar við fjórar eða fimm tilbreytingar- lausar hljómasamstæður, sem bera uppi margbreytileg til- brigði einleikaranna. Þessar samstæður breytast aldrei og gera engar kröfur til frumlegr- ar nýsköpunar. Hver einasti „blues“ er í raun og veru sam- inn með sömu hljómum og allir aðrir „blues“, og eru það raun- ar sömu hljómar, sem einnig eru notaðir fyrir uppistöðu í öllum „búgívúgí“ (boogie-woo- gie) hraðbrigðum. I hljómfalli er jass talsvert breytilegri, en þó ekki með neinum ósköpum. Hljómfalhð takmarkast við fjóra fjórðu og tvo fjórðu, og þegar bezt lætur, byggist það á sefjun öllu heldur en hugsun. Jass-lögin sjálf eru oft ein- kennilega fögur og frumleg. En þau eru háð sömu takmörkun- um og önnur þjóðlög, að þau eru í amöbu-formi en ekki formi æðri lífvera, svo tekið sé dæmi úr líffræðinni. Jass-lagið er ólíkt laglínu æðri tónverka að því leyti að það er fremur sönglag en stef. Þessi sönglög eru eins einföld að gerð og einfrumung- ar. Það má endurtaka þau, oft með flúri og tilbrigðum, en þeim er ekki hægt að breyta í æðri tónrænar lífverur. Hver fruma fyrir sig getur staðizt samanburð við stef æðri tón- verka. Lagið í „Cold in Hand Blues“ eftir Bessie Smith er til dæmis miklu fallegra en ,,ör- lagastefið" í fimmtu hljóm- kviðu Beethovens. En þegar laginu lýkur, þá er allt sagt. Það er fallegur einfrumungur, sjálfum sér nógur. Hið smá- brotna stef Beethovens er allt annars eðlis. Út af fyrir sig hefir það enga þýðingu, en það getur aukizt og margfaldazt, unz það er orðið háreist, sým- fónisk lífvera með dramatískum tilþrifum og langdrægum hug- hrifum. Jassarinn skapar einfruma sönglög sín eins og aðrir þjóð- lagahöfundar að eðlistilvísun, og hann endurtekur þau aftur og aftur, stundum með einföld- um afbrigðum. En tónskáldið lítur ekki á einfruma lög sem annað en hráefni. Skapandi hugur hans hefst þar handa,
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.