Úrval - 01.02.1944, Side 38

36
ÚRVAL
yfirlætislaus, en lærður eðlis-
fræði-prófessor við Clark há-
skólann í Bandaríkjunum, dr.
Robert H. Goddard að nafni.
Hann gerði nýja teikningu af
rakettunni, sem áður hafði verið
óþjál í vöfum og ekki komið að;
tilætluðum notum, en hans
raketta var gerð samkvæmt
réttum eðlislögmálum. Hann lét
smíða „gýroskópískan” stillir,
til þess að tryggja jafnt flug í
mikilli hæð. Hann notaði ekki
púður til aflgjafar, heldur bjó
hann til blöndu af benzíni og
fljótandi súrefni, í þess stað,
og jók það hraða-möguleika.
rakettunnar úr 1000 fetum á
sekúndu í 7500 fet — og drif-
aflsnotin — væri rakettan skoð-
uð sem vél, frá 2% í hér um bil
40%, sem er meira en dísilvélin
getur, og er hún þó aflnýtnasta
vél heimsins.
Þegar dr. Goddard var búinn
að vinna að þessu með leynd í
10 ár, birti hann opinberlega
árangurinn af tilraunum sínum,
1919. Skýrsla hans var samin
á yfirlætislausu máli vísinda-
mannsins, og fjarri því að hafa
á sér nokkurn dramatískan svip.
Hún vakti því litla athygli meðal
almennings. Þó varð þetta plagg
undirrót allra hinna fáránlegu
bollalegginga Buck Rogers um
samband við aðra hnetti. Því að
rakettan geisar áfram með enn
meiri hraða í loftómu rúmi held-
ur en í gufuhvolfi jarðarinnar.
Af því má draga þá ályktun, að
ef hægt er að búa rakettu
svo sterkri driforku, að senda
megi hana upp úr gufuhvolfi
jarðar væri eins vel hægt að
gera hana svo úr garði, að hún
héldi áfram endalaust, þegar
aðdráttarafl jarðarinnar hefir
engin álirif á hana lengur — til
tunglsins, til Marz, eða eitthvað
enn f jær.
Tilraunir með hálofta-rak-
ettur hafa komið að miklum
notum, þegar gerð var sprengju-
rakettan, sem nú er raunhæft
vopn — og koma eflaust að
frekari notum, þegar gerðar
verða nýjar útgáfur af þessu
vopni síðar. Fyrir f jórum árum
sagði herforingi einn, J. R.
Randolp majór, fyrir um
bazooka-byssuna, og hann lét
ekki þar við sitja, heldur gerði
hann félaga sína forviða með
spádómi um, að til myndi verða
stórskotalið, sem notaði ein-
göngu rakettu-sprengjur. —
Vegna þess, að mótstaða er nær
engin í háloftunum, myndi því
varla vera nokkur takmörk