Úrval - 01.02.1944, Qupperneq 90

Eyðimerkurkonungurimi, sem jafnframt er yfirmaður
220 milljón Múhammedstrúarmanna.
Ibn Saud, Arabíukonungur.
Grein úr „Life“,
eftir Noei F. Busch.
CÍÐASTLIÐIÐ haust, þegar
Abdul Aziz Ibn Saud, kon-
ungur í Saudi-Arabíu, var í
hinni árlegu pílagrímsför sinni
til Mekka, bar það við, að einn
hjólbarðinn á ,,Packard“-bif-
reiðinni hans sprakk. Hans há-
tign settist niður í sandinn og
beið á meðan hjólbarðinn var
bættur. Smah nokkur, sem bar
þar að, spurði hvort konungur-
inn hefði farið fram hjá. Ibn
Saud, sem smalinn þekkti ekki,
spurði, hvað hann vildi konung-
inum.
„Ég hefi heyrt að konungur-
inn sé á leið til Mekka,“ sagði
smalinn, „og ætla að vita, hvort
hann vill gefa mér peninga, til
þess að ég geti einnig farið píla-
grímsför þangað.“
Konungurinn opnaði peninga-
pyngju, fulla af gulli, sem hann
ber ávallt við belti sér, tók það-
an handfylli sína og rétti smal-
anum. Smalinn starði á gullið,
leit síðan á konunginn og sagði:
„Þakka yður fyrir, Abdul Aziz.
Ég þekkti ekki andlit yðar, en
ég þekki yður á göfuglyndi
yðar.“
Þessi frásögn er einkennandi,
ekki aðeins fyrir konunginn
sjálfan, heldur einnig fyrir land
hans. Af því að hvorki eru
kvikmyndahús né fréttablöð í
Arabíu, þekkja þegnar Ibn
Sauds hann ekki í sjón. En
þrátt fyrir það er það ekki óal-
gengt, að hann sé þannig ávarp-
aður fornöfnum sínum af þegn-
unum.
Ibn Saud þarfnast ekki hinna
yfirborðskenndu hirðsiða, sem
konungar annarra ríkja hafa til
þess að hylja valdaleysi sitt
með. Hann er algerlega einráð-
ur, valdamesti einræðisherra,
sem nú er uppi. Hann er í senn
forsætisráðherra, æðsti dómari,
fjármálaráðherra, erkibiskup,
yfirhershöfðingi og í stuttu
máli, hefir öll völd í sínum eigin
höndum. Allir þegnar hans geta