Úrval - 01.06.1948, Qupperneq 19

Lífið hefur farið framhjá Korsiku.
Sinnuleysi í paradís.
Grein úr „Geographical Magazine“,
eftir Alan Koss.
ITÖFNIN í Ajaccio er lík ein-
hverju, sem mann hefur
alltaf dreymt um; gul og ljós-
fauð hús í þyrpingu á sjávar-
sfrönd, sem er þakin rauðum
kórölum, en að baki þverhnípt
f jöll, sem bera við himinn, tind-
ótt eins og sótthitalína, og sól-
leiftur á silfruðum flugvélum,
sem sífellt eru að setjast og
hefja sig til flugs á leið til Tun-
is eða Marseilles.
Við fyrstu sýn er þetta lík-
ast paradís — en smám saman
fiettast fegurðarhjúparnir af,
eins og þegar dansmær varpar
af sér einu glitklæðinu á fætur
öðru, og hinn eiginlegi raun-
veruleiki lífsins birtist.
Því að Korsíka lifir í skugga
sinnar eigin sögu meira en nokk-
nr önnur eyja Miðjarðarhafsins
— að baki gnæfa liðnar hetjur
og liðnir atburðir, sem látið hafa
eftir sig söknuð, sinnuleysi, svo
höfugt að heldur við lömun.
Hin glæsta, rómantíska for-
tið — fortíð Paoli, Sampiero og
Romanetti, fortíð bófa og blóð-
hefnda — hefur einhversstaðar
þornað upp, án þess að láta
neitt eftir sig í staðinn. Þegar
lög og reglur komust á, hvarf
deiluefni úr sögu Korsíku og
með því Ijóminn af baráttu lít-
illar þjóðar fyrir frelsi sínu.
Síðan 1796 hefur Korsíka ver-
ið hluti af Frakklandi. Fyrir
þann tíma hafði hún orðið að
þola innrás Karþagómanna,
Grikkja, Rómverja, Spánverja,
Þjóðverja, Breta og Genúa-
manna. Öldum saman hafði ríkt
þar hálfgert ófriðarástand, við-
nám gegn voldugum ríkjum, sem
stöðugt fæddi af sér nýja leið-
toga og píslarvotta í baráttunni
við kúgarana — en alltaf varð
einhver til að svíkja, koma í veg
fyrir lokasigurinn í baráttunni
fyrir sjálfstæði, og færa klukk-
una aftur.
En þessi barátta mótaði skap-
gerðina; sú vitund dafnaði, að
lífið væri mikilvægt, að það
streymdi frá uppsprettu, sem
s