Úrval - 01.06.1948, Qupperneq 21

SINNULEYSI 1 PARADlS
19
lífið þægilegt og skemmtilegt.
Sumir staðir, t. d. Calvi eða Ile-
Rousse, voru jafnvel með glæsi-
brag — einskonar hluti af Ri-
vieraströndinni, sem leyst hafði
festar og orðið viðlegustaður
skrautbúinna lystisnekkja, eins
dags siglingu frá Cannes.
En þetta sæluástand tók því
miður enda — Mússolini sá, að
eyjan var tilvaiin flotastöð, lyk-
ili að austurhluta Miðjarðar-
hafsins, og þegar þeim þætti
lauk, hafði hernám ítala, Þjóð-
verja og Ameríkumanna hvert
á fætur öðru sett á eyjuna mark
sitt. Sakleysið sprakk eins og
sápubóla og í stað þess kom
brask og leynisaía með leyni-
þráðum yfir á meginlandið, þar
sem nægur markaður var fyrir
munaðarvörur í mat og drykk
til endurgjalds fyrir glys og
gylltan varning, dálítið gamal-
dags, en nóg til að fullnægja
óskum eyjarskeggja.
Og þess vegna eru allar borg-
irnar í tveim hluturn, — gamli
borgarhlutinn með lítil hús, lík-
ust hellum, þröngar, steinlagð-
ar götur, þaktar sorpi, og nýi
borgarhlutinn með vínstofur, bíó
og heimsborgaraleg, en þó hálf-
sóðaleg gistihús. En tilraunin
til stórborgarbrags tekst aldrei
alveg. Járnbrautirnar renna út
í sandinn, húsin standa hálf-
smíðuð, hinar nýju verksmiðjur
óbyggðar. Hugmyndirnar hafa
orðið úti áður en þær urðu að
veruleika — eins og allt annað
erfiði, sem svarar ekki kostn-
aði; af því að lífið heldur áfram
hvort sem er, sólin hnígur til
viðar og roðar húsin og fjöllin
gnæfa fjólublá og síðan svört
upp úr mánasilfruðum sænum.
Litla fjallalestin og strætis-
vagnarnir þræða leið sína gegn-
um stórvaxna skóga, sem teygja
sig upp á hæstu tinda, greni- og
furutré, kastaníu- og ólívutré
umlykja runnavaxin rjóður, og
höfug angan maquirunnans
flæðir niður hlíðarnar undir
heiðum himni. En von bráðar
verður jafnvel fegurðin að
deyfilyfi — hún er lífvana,
ófresk og skreytt eins og póst-
kort, svo ofhlaðin og alger, að
ekkert er eftir fyrir hugann að
glíma við.
Allt er miklu minna en mað-
ur hafði gert sér í hugarlund —
eyjan aðeins 50 mílur á breidd,
þó að dagleið sé á milli stranda,
og borgirnar ófullkomnari og
ófullgerðari en þær sýndust á
kortinu. Hvergi örlar á því, sem
heitið gæti byggingarlist, og lít-