Úrval - 01.06.1948, Side 40

38
ÚRVAL
þeirri niðurstöðu, að mikið
C-vítamín væri í innýflum dýr-
anna, einkum þó hvala og sela.
I húð náhvelisins fann ég mjög
mikið C-vítamín, og einnig í
lifrum og nýrum úr rostungum
og selum. En þetta er einmitt
mesta lostæti, sem Eskimóar
geta fengið, og þeir borða það
alltaf hrátt.
Okkur hjónunum fannst þetta
hráæti viðbjóðslegt fyrst þegar
við brögðuðum það, en við skipt-
um brátt um skoðun, og í
skammdeginu lærðum við fyrir
alvöru að meta þessa rétti og
borðuðum þá af eins góðri lyst
og hráar radísur heima í Dan-
mörku.
Hin feitu sædýr norður hjá
Thule eru einnig auðug af D- og
A- vítamínum, svo að jafnvel í
hinu langa skammdegi er ekki
þörf á að taka lýsi nema í
sjúkrahúsum, þar sem ekki er
völ á eins miklu kjötmeti og á
heimilum veiðimannanna. D-
vítamín er nauðsynlegt til varn-
ar beinkröm, enda er sá sjúk-
dómur sjaldgæfur í Thulehéraði.
Við Danir erum mjög hreykn-
ir af afrekum okkar í baráttunni
við berklana, og ef við gætum
lokað augunum fyrir því, sem er
að gerast á Grænlandi, stærstu
eyju Danmerkur, stærstu eyju
heimsins, megum við vissulega
vera hreyknir. En hin hræðilega
öra útbreiðsla berklanna þar er
smánarblettur, sem lamar það
stolt, er við að öðrum kosti
hefðum fullan rétt til að bera í
brjósti.
„Já, en á Grænlandi er loftið
svo tært og mikið sólskin,“
segja menn. „Hvernig stendur
þá á því, að berklar eru svo
útbreiddir þar?“ Þetta er spurn-
ing, sem maður heyrir oft.
Það er satt, að á Norður-Græn-
landi, og einkum Thule, er dá-
samlegt loftslag, blátær himinn
og meira sólskin en í Danmörku
þrátt fyrir fjögra mánaðar
myrkur. Eigi að síður er auð-
skilið, að hin langa heimskauta-
nótt dregur mjög úr mótstöðu-
afli líkamans gegn sjúkdómum.
Og birtan er einmitt öflugasta
hjálpartæki okkar í baráttunni
við berklana.
Mestan tímann, sem ég var í
Thule, voru mörg börn í sjúkra-
húsinu, og 90 af hundraði þeirra
voru berklaveik. Ég get ekki
stillt mig um að geta þess, hvað
börnin voru skemmtileg, full
af græskulausu gamni og svo
góð og einlæg, að ekki var unnt