Úrval - 01.06.1948, Page 97

Úrval - 01.06.1948, Page 97
SJÁLFSÆVISAGA MANNSINS 95 in og varð að holu, sem auðvelt var að brjóta hnetur 1. Og þann- ig var mortélið orðið tii, án þess að mannlegur hugur reyndi að skapa það. En breytingar verða einnig með þeim hætti, sem kallað er uppfinning eða uppfinningar- gáfa. Ég ætla að taka eitt dæmi, um það, sem ég til fyrstu miklu uppf inninguna; þ. e. fyrsta hlutinn, sem varð til fyrir sköp- unarmátt gáfaðs hugar. Enda þótt þessi uppfinning hafi verið gerð á steinöldinni, álít ég hana mikið afrek, sambærilegt við gufuvélina eða flugvélina. Hún var fyrsta dæmið um sjálfstæð- an smíðisgrip mannsins; það eru litlar líkur til að hún hafi gerzt fyrir tilviljun eða af hendingu. Og ég fæ ekki heldur séð, hvernig hún ætti að hafa skap- azt við hægfara þróun öld eftir öld. Það er ekki hægt að skýra slíka uppgötvun með öðru en því, að hún hafi skapazt allt í einu í huga gáfaðs einstakl- ings. Kynþáttur þessa einstaklings hefur sennilega notað spjót úr viði, hertum í eldi, og einnig hvassa steina fyrir sköfur og hnífa. Þessi einstaklingur hefur skyndilega séð í huga sér sam- einingu þessara tveggja efna, og jafnframt skapað nýjan hlut undir sólinni — gæddan þunga og biturleik steinsins og létt- leika, lengd og styrk viðarins. En hugmyndin ein var ekki nóg. — Uppfinningarmaðurinn varð að festa steininn í spjót- skaftið með einhverju móti, og það gat heldur ekki skeð með hægfara þróun um margra alda skeið. Það er því líklegast, að sami maðurinn hafi fundið hlut- inn upp og smíðað hann, eða hann hafi, með aðstoð tungu- málsins, skýrt laghentum manni frá hugmynd sinni, en hinn síð- arnefndi hafi svo bundið stein- inn á skaftið með skinnræmum. Vera má, að sá, sem breytti hug- myndinni í veruleika, hafi einn- ig eignað sér uppfinninguna. Þeim, sem líta á svo einfald- an hlut í ljósi nútímans, kann að virðast hann ómerkilegur. En í honum var fólgin hugmyndin um flóknustu vélar vorra daga, sem eru smíðaðar með því að fella saman hundruð og þúsund- ir aðskildra hluta. O Ég, maðurinn, hef sagt þann- ig frá matseld minni og stein- vopnum, eins og eina gildi
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.