Úrval - 01.06.1948, Page 98

Úrval - 01.06.1948, Page 98
TJRVAL 36 þeirra hafi verið, að ég gat gert mér jörðina undirgefna. En að lokum varð þetta þó til þess að gerbreyta lífi mínu sem félagsveru, en það hafði geysivíðtækar afleiðingar, sem orkað hafa á allt líf mitt fram til þessa dags. Það skeði þann- ig: Þegar ég hafði smíðað spjót- ið og lært að kasta því, hafði ég eignazt ágætis veiðivopn, og upp frá þeirri stundu hafa fleiri og fleiri hópar hætt að leita sér ætis í jurtaríkinu, en snúið sér -að dýraveiðum. Hugsunarháttur minn er enn þann dag í dag talsvert svipaður hugsunarhætti hinna fyrstu veiðimanna. Veiðarnar urðu t. d. til þess að skapa meiri aðgreiningu inn- an hópsins, því að þær kröfðust einkum vöðvastyrks. Meðan hópurinn lifði á jarðargróða, gátu mæðurnar fylgst með, en þegar um dýraveiðar var að ræða, heftu börnin för þeirra. Ég tel því, að feðurnir einir hafi frá upphafi lagt stund á veiðarnar, og þannig varð í fyrsta sinn aðskilnaður milli þess, sem dró björg í bú og hins, ■er gætti eldsins. Meðan veiðimennirnir voru á brott, hafa mæðurnar og börn- ;:in að öllum líkindum reikað mn og safnað hnetum, jurtarótum og aldinum. Ef til vill hafa þær lifað á jurtafæðu um lang- an tíma, meðan veiðimennirnir hámuðu í sig steikt kjöt, enda virðist svo enn í dag sem konan sé meira gefin fyrir jurtafæðu en karlmaðurinn. Og þar sem ein breyting fæðir jafnan aðra af sér, urðu hinir nýju lifnaðarhættir til þess að skapa nýjar venjur. Menn urðu ekki lengur að éta aldini og villt korn, þar sem það fannst. Veiðimaðurinn sveiflaði bráð- inni á öxl sér og bar hana til bústaðar síns. Mæðurnar og börnin hurfu einnig heirn til eldsins úr leiðangri sínum, því að hjá eldinum beið þeirra öryggi og hlýja. Þannig varð varðeldurinn, eldur dvalarstaðs- ins, að einskonar miðdepli, sem seiddi einstaklingana til sín. í gömlum hellismunnum hafa fundizt leifar eftir eldstór, og það bendir óneitanlega til, að þegar á þessum tímum hafi tengsl verið komin á milli elds- ins og heimilisins. Þá er annað mjög þýðingar- mikið atriði, sem athuga verð- ur. Um 100 þúsund árum fyrir Krists burð var líkamsbygging mín orðin svipuð því, sem hún
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.