Úrval - 01.06.1948, Qupperneq 98

TJRVAL
36
þeirra hafi verið, að ég gat
gert mér jörðina undirgefna.
En að lokum varð þetta þó til
þess að gerbreyta lífi mínu
sem félagsveru, en það hafði
geysivíðtækar afleiðingar, sem
orkað hafa á allt líf mitt fram
til þessa dags. Það skeði þann-
ig: Þegar ég hafði smíðað spjót-
ið og lært að kasta því, hafði ég
eignazt ágætis veiðivopn, og upp
frá þeirri stundu hafa fleiri og
fleiri hópar hætt að leita sér
ætis í jurtaríkinu, en snúið sér
-að dýraveiðum. Hugsunarháttur
minn er enn þann dag í dag
talsvert svipaður hugsunarhætti
hinna fyrstu veiðimanna.
Veiðarnar urðu t. d. til þess
að skapa meiri aðgreiningu inn-
an hópsins, því að þær kröfðust
einkum vöðvastyrks. Meðan
hópurinn lifði á jarðargróða,
gátu mæðurnar fylgst með, en
þegar um dýraveiðar var að
ræða, heftu börnin för þeirra.
Ég tel því, að feðurnir einir
hafi frá upphafi lagt stund á
veiðarnar, og þannig varð í
fyrsta sinn aðskilnaður milli
þess, sem dró björg í bú og hins,
■er gætti eldsins.
Meðan veiðimennirnir voru á
brott, hafa mæðurnar og börn-
;:in að öllum líkindum reikað mn
og safnað hnetum, jurtarótum
og aldinum. Ef til vill hafa
þær lifað á jurtafæðu um lang-
an tíma, meðan veiðimennirnir
hámuðu í sig steikt kjöt, enda
virðist svo enn í dag sem konan
sé meira gefin fyrir jurtafæðu
en karlmaðurinn.
Og þar sem ein breyting fæðir
jafnan aðra af sér, urðu hinir
nýju lifnaðarhættir til þess að
skapa nýjar venjur. Menn urðu
ekki lengur að éta aldini og
villt korn, þar sem það fannst.
Veiðimaðurinn sveiflaði bráð-
inni á öxl sér og bar hana til
bústaðar síns. Mæðurnar og
börnin hurfu einnig heirn til
eldsins úr leiðangri sínum, því
að hjá eldinum beið þeirra
öryggi og hlýja. Þannig varð
varðeldurinn, eldur dvalarstaðs-
ins, að einskonar miðdepli, sem
seiddi einstaklingana til sín. í
gömlum hellismunnum hafa
fundizt leifar eftir eldstór, og
það bendir óneitanlega til, að
þegar á þessum tímum hafi
tengsl verið komin á milli elds-
ins og heimilisins.
Þá er annað mjög þýðingar-
mikið atriði, sem athuga verð-
ur. Um 100 þúsund árum fyrir
Krists burð var líkamsbygging
mín orðin svipuð því, sem hún