Úrval - 01.12.1956, Síða 7

ÞtJ HEFUR FRAMTtÐINA 1 HÖNDUM ÞÉR!
5
neyðin ríkir af því að fólkið býr
þétt á jörð; sem enn er að
mestu klóruð með 10 alda göml-
um tréplógum, sem ekki ná nið-
ur í frjómoldina. Hungursneyð
ríkir af því að tágakennt ill-
gresi, ,,ólánsgrasið“, einskonar
villtur sykurreyr, rænir rnoldina
frjómætti. Tvær og hálf milljón
hektara eru á valdi þessa ill-
gresis.
Vitið þér hvað ég sá fegurst
á ferð minni? Ég get ekk gert
upp á milli Tatsch-Mahal-must-
erisins í sólskini og Akropolis
í tunglskini. Þó er mér ein end-
urminning miklu dýrmætust. I
Baridal sá ég Ameríkumann,
sem var að kenna Indverja að
aka dráttarvél. Ameríkumaður-
inn kunni aðeins ensku og Ind-
verjinn aðeins tamil. En þeir
gerðu sig skiljanlega með lát-
bragði. Dráttarvélin var ein
þeirra gömlu véla, sem í heims-
styrjöldinni voru notaðar þegar
Burmavegurinn mikli var lagð-
ur vegna hergagnaflutninga til
Kína. Nú dró hún plóg, sem
Englendingur hafði fundið upp.
Þessi plógur risti djúpt og gróf
illgresið hálfan metra í jörðu
niður. Á eftir plóginum kom
önnur dráttarvél með diska-
herfi í eftirdragi, þar á eftir
sáningarvél, sem rauðhærður
Ástralíumaður sat á, með þel-
dökkan Indverja við hlið sér.
Ástralíumaðurinn sagði mér,
að 200 garnlar dráttarvélar
hefðu þegar eytt illgresi og
plægt land, sem rækta mætti
á að minnsta kosti 100.000 lest-
ir af matvælum.
I Asíu ríkir hungursneyðin
þrátt fyrir hina fegurstu rís-
akra við rætur eldfjalla. I íran
er hungrið landlægt. Hvernig
er hægt að gera það landrækt?
Með vélum og samstarfi. Með
borunum, ekki aðeins eftir olíu,
heldur einnig eftir vatni. Ekki
aðeins með því að leggja olíu-
leiðslur, heldur einnig og fyrst
og fremst með því að hlaða
stíflur. Þegar ég kom til baka,
sagði ég við einn vin minn:
„Veiztu hvernig við eigum að
bjarga heiminum? Við verðum
að heyja stríð!“ Mig furðaði á,
að hann skyldi ekki setja upp
undrunarsvip. Og þessvegna
hélt ég áfram: ,,Já, við verðum
að heyja stríð, stríð gegn hungr-
inu!“ Hann kvaðst þá hafa gert
sömu uppgötvun og ég — og
aðra til viðbótar.“
Annar okkar fór til Afríku.
Og þar hafði hann sannfærzt
um, að heyja þyrfti annað stríð
— stríð gegn sjúkdómum. Hann
skrifaði: „Lausnina, sem ég
leitaði að, fann ég ekki hjá
Sfinxinum, sem með skaddað
nef sitt liggur letilega fram á
Iappir sínar milli hinna miklu
pýramíða. Eg fann hana hjá
fellah — egypzkum bónda —
sem óð berfættur í ökladjúpu
Nílarvatni á akri sínum —■
naumast meira en skinin bein-
in. Hann kunni fáein orð í
ensku. Hann sagði mér hvers-
vegna hann væri svona magur.