Úrval - 01.12.1956, Síða 42

40
ÚRVAL
sérstaklega mikilvægur þáttur
í lífi unga fólksins, sumpart
vegna þess, að ailir foreldrar
setja stolt sitt í að börn þeirra
kunni sig meðal heldri manna
og góðborgara, og sumpart af
því að unglingarnir sjálfir
vilja sízt af öllu verða fyrir
því, að félagar þeirra og yfir-
boðarar varpi þeim út í yztu
myrkur, einungis af því að þeir
kunna ekki að haga sér á við-
urkenndan hátt.
Tökum t. d. viðhorf ame-
rísks æskufólks til kirkjunnar.
Almennt siðgæði krefst þess, að
allir teljast til einhvers kirkju-
félags. 1 landinu eru 250 kirkju-
félög og sérstrúarflokkar, og
gildir einu hverju þeirra mað-
ur tilheyrir. Aðild að kirkjufé-
lagi á að lýsa sér í því, að mað-
ur komi til messu í kirkju sinni
á sunnudögum. Um trú eða trú-
rækni er ekki hægt að tala í
þessu sambandi, því að eftir
kirkjugönguna afklæðast menn
hinu kristna hugarfari á sama
hátt og sunnudagafötunum,
sem eru hengd inn í klæðaskáp,
til næsta sunnudags þegar þau
eru tekin fram að nýju. Sá
ágengi áróður, sem kirkjufélög-
in reka oft á tíðum meðal æsku-
lýðsins, virðist ekki hafa mikil
áhrif, og mótar að minnsta
kosti ekki á neinn hátt lífsskoð-
anir og hegðun unga fólksins.
Eða athugum samskipti kynj-
anna. Meðal æskufólks af báð-
um kynjum finnur maður næst-
um sjúklegan áhuga á öllu því,
sem eitthvað snertir kynlífið.
Ekki er þó þar með sagt, að
,,hinn frjálsi leikur kraftanna"
ráði á þessu sviði, þvert á móti.
Ströng, já móðursjúk siðgæðis-
lög reira æskufólkið í höft
og meina því að notfæra sér í
næði þau tækifæri, sem bjóðast
einmitt vegna þess að kynin eru
ólík hvort öðru. Hjónaleysi fá
sjaldan tækifæri til að vera ein
innan dyra. Þegar ég sagði frá
því, að í Danmörku byggi ég á
stúdentagarði þar sem byggju
stúdentar af báðum kynjum,
fann ég kulda og fyrirlitningu
leggja frá tilheyrendum mínum.
(Einn úr hópnum skar sig þó úr
með því að raula fyrir munni
sér viðlagið „Wonderful, wond-
erful Copenhagen11). Siðaprédik-
urunum hefur þó láðst að taka
eið af hinum ameríska mistil-
teini. Sá mistilteinn er bíllinn,
og innan veggja hans verða
ungir elskendur að leita hælis,
ef þau fá löngun til að vera ein.
Kröfurnar um aðlögun og
einslögun á öllum sviðum gæt-
ir ekki hvað sízt þegar stjórn-
mál ber á góma. Nú mega menn
ekki halda, að allir amerískir
æskumenn séu skjaldsveinar
McCarthy; sá orðhvati senator
talar í dag fyrir daufum eyr-
um, enda þótt þær skoðanir,
sem hann boðar, eigi enn æði-
marga fylgjendur. Ungir Ame-
ríkumenn eru broslega hégóma-
gjarnir þegar talið berst að áliti
Bandaríkjanna úti um heim.
Sérhver þjóð, sem ekki er