Úrval - 01.12.1961, Blaðsíða 76

84
ÚR VAL
hófu búskap í Arnarbæli í
Grímsnesi og bjuggu þar nokkur
ár, þangatS til þau fluttust til
Eyrarbakka. Bjarni Eggertsson
keypti lítiÖ timburhús, sem stóð
skammt frá því, þar sem ég átti
heima, nokkuð fyrir austan mið-
bik þorpsins upp af fjörunni,
skammt frá sjógarðinum. Stutt
var á milli heimilanna, og kunn-
ingsskapur varð þvi snemma og
vinátta milli þeirra hjónanna
og foreldra minna.
Bjarni Eggertsson var hár
maður vexti og grannur, og sam-
svaraði sér vel. Hann var og
grannur i andliti, ennið hátt,
kollvik mikil, brúnir loðnar og
miklar og augun eldsnör. Festa
var yfir munnsvip, og er honum
var mikið i hug, þyngdust brún-
irnar, og allt að því hörkudrætt-
ir birtust við munnvikin. Nefið
var nokkuð hátt og beint og
andlitið allt sviphreint og bjart.
Hann gekk alltaf hratt eins og
á tánum, þannig að einna líkast
var því, að hann stigi á stái-
fjöður, sem lyfti honum tafar-
laust við sporið, — og fannst
mér stundum eins og hann
mundi þá og þegar lyftast og
fljúga yfir götunni. —- Skal ég
nefna dæmi um þennan sér-
kennilega léttleika hans. Grjót-
garðar voru milli allra lóða á
Eyrarbakka og meðfram götunni
sjálfri beggja vegna. Bjarni var
yfirleitt alltaf að flýta sér. Hann
fór þvi oft beint af augum og
skeytti þvi þá ekki, hvernig leið-
in var. Hann klofaði yfir grjót-
garðana og hljóp við fót milli
þeirra. Sveiflaði hann þá löng-
um bífunum yfir garðana og
kallaði á undan sér í þann, sem
hann þurfti að hafa tal af, en
yfirleitt þurfti hann að tala við
alla, sem hann kom auga á — og
aldrei man ég neinn mann, sem
sneiddi hjá honum. Þvert á móti
tók ég eftir þvi, að menn stað-
næmdust, ef Bjarni sást álengd-
ar, og biðu hans og sögðu:
„Þarna kemur Bjarni í Tjörn.
Hvað skyldi hann nú segja?“
Verkamannafélagið Báran
hafði verið stofnað 1904 og var
þvi nokkurra ára, þegar Bjarni
fluttist i þorpið. Var félagið í
raun og veru eini skipulagði
félagsskapurinn á þeim árum á
Eyrarbakka. Þó mun stúka hafa
starfað þar af miklu fjöri um
skeið. Bjarni beið ekki boðanna,
en gekk tafarlaust í Báruna, en
ekki held ég, að hann hafi skipt
sér neitt af stúkunni, enda þótti
honum löngum sopinn góður,
þó að aldrei færi hann sér að
voða í þeim efnum og vinið
stæði ekki í vegi fyrir félags-
málastarfsemi hans á næstu ára-
tugum. — Brátt fór að fara orð
af Bjarna í Bárunni. Hann var
ræðumaður ágætur, rómur bjart-