Úrval - 01.12.1961, Blaðsíða 119

SÍÐASTA BRÁÐ EICHMANNS
127
verið flutt þangað. Var nú aug-
Ijóst, að Eichmann hafði ekki í
hyggju að linna á sókn sinni
gegn Gyðingum, heldur herða
á morðvélinni um allan helm-
ing, enda var um tólf þúsundum
þeirra ekið til Auschwitz á
degi hverjum.
En á hverjum degi gekk Rúd-
ólf Kastner til skrifstofu Eich-
manns í Majestic-hóteli og særði
hann til að stöðva þessa morð-
flutninga, þangað til Brand
kæmi aftur með svar.
„Nei, ég ætla að fjölga þeim!“
öskraði Eichmann. Svo leithann
framan í Kastner, sem var fölur
og gugginn: „Hvað er að yður?
Eruð þér að bila á taugum? Ég
ætti kannski að senda yður i
hressingardvöl til Auschwitz?"
Kastner svaraði og var fast-
mæltur: „Ég lief fyrir löngu gef-
ið upp alla von um að komast
lífs af frá þessu. Þvi er það,
sem ég get átt skipti við yður.“
Loks kom símskeyti frá Brand.
Palestinunefnd Gyðinga hefur
fallizt á að ganga til samninga.
En Eichmann bara hló. „Það
geta allir sent skeyti“, hreytti
hann iit úr sér. „Hvers vegna
kemur Brand ekki aftur? Hvar
er hann?“
En Brand átti ekki aftur-
kvæmt að sinni. Kastner vissi
ekki, að Bretar höfðu handtekið
hann nokkrum dögum eftir
að hann sendi skeytið, og flutt
hann til yfirheyrslu i Kaíró,
jafnframt því sem þeir ræddu
hið furðulega tilboð Þjóðverja,
Nú skýrði Kastner Eichmann
frá því, að ekki gæti orðið af
neinum samningum, nema naz-
istar sýndu einhver merki um
efndir. Hjálparnefnd hans hafði
verið úthlutað 600 innflutnings-
leyfum til Palestínu, og spurði
hann nú, hvort Eichmann vildi
ieyfa þessum sex hundruð Gyð-
ingum að fara þangað. Eich-
mann vísaði þessari málaleitan
til Himmlers, og féllst hann á
það.
Kastners-hjónin og einn Gyð-
ingaprestur settust nú við að
velja menn í þennan hóp, —
sex hundruð Gyðinga af heilli
milljón. Hver borg varð að fá
sinn skerf. Fyrstir komu Zíon-
ítar, þá prestar, leiðtogar, kenn-
arar og listamenn. En þetta var
sárgrætilegt starf, í rauninni
hreinasti ógerningur. Þegar
sumir söfnuðir voru beðnir að
velja menn úr sínum hópi í
þessu skyni, neituðu þeir af-
dráttarlaust og lcváðust ekki geta
tekið einn fram yfir annan.
Aðrir óttuðust, að skrár þessar
væru brella ein af hálfu naz-
ista og að þeir, sem á þær
væru valdir, yrðu sendir lieint
i gasldefana, en ekki látnir laus-
ir.