Úrval - 01.06.1968, Blaðsíða 70

68
gerð hennar þurfi að hljóta sam-
þykki fulltrúa allra þeirra ríkja,
sem aðild eiga að henni, sérhvert
ríki hefur sem sé neitunarvald og
á það einnig við um takmarkanir
heildarveiði. Til dæmis gerðist það
árið 1964, að ekki varð samkomu-
lag 1 nefndinni og nam heildarveið-
in á hvalvertíðinni það ár 7.065
bláhvalseiningum. Alþjóðanefnd-
in er því aðeins starfhæf, að innan
hennar sé algert samkomulag um
nauðsynlegar reglur, en nefndin
hefur ekki vald til þess að fylgja
reglunum eftir. Ekki er hægt að
neyða neitt ríki til þess að ger-
ast aðili að nefndinni, og virði
hvalveiðimenn þeirra þjóða, sem
ekki eiga aðild, reglur nefndarinn-
ar að vettugi, getur nefndin ekki
gripið til annarra ráða en reynt að
tala um fyrir þessum skammsýnu
hópum. Árið 1966 fór nefndin þess
á leit við Chile og Perú, að þar
yrði reglum nefndarinnar um lág-
marksstærð búrhvela framfylgt og
á síðasta ári setti Norman Buchan
ráðstefnu alþjóðanefndarinnar með
þessum orðum: „Tölur um minnk-
andi veiði skýra sig sjálfar, ef
hvalir eiga að þrífast um ókomin
ár og verða komandi kynslóðum
mikilvægur forði, og eigi hvalveið-
ar og iðnaður þeim tengdur ekki að
líða undir lok, verður að grípa til
róttækra og hagnýtra ráðstafana".
Þótt veiðin hafi farið minnkandi,
er enn veiddur ógnarfjöldi hvala
á ári hverju. í fyrra voru veiddar
2.893 langreyðar, 12.368 sandreyðar
og 4.960 búrhveli í Suðurísnum, og
til 24 hvalstöðva utan Suðurskauts-
svæðisins bárust 29.536 hvalir og
ÚRVAL
að auki voru drepnir 1934 búrhvalir
í tíu leiðöngrum öðrum.
í skýrslu Matvæla- og landbún-
aðarstofnunar Sameinuðu þjóðanna
um veiðina 1965 til 1966 segir:
„Athyglisverðust er hin mikla rýrn-
un langreyðar-veiðinnar, sem varð
1965 til 1966 aðeins þriðjungur
þess, sem veiddist næstu vertíð á
undan og aðeins tæpur tíundi hluti
meðalveiði eins og hún var milli
1950 og 1960.“ — Hvernig verður
þetta skýrt? Auðsætt virðist hvert
stefnir, ofveiði leiðir til útrým-
ingar. Eftir því sem næst verður
komizt var tala langreyða 37.700
árið 1966 og séu veiddir fleiri en
4.500 langreyðar á ári mun enn
ganga á stofninn. Arthur Bourne,
fulltrúi þeirrar stofnunar, sem
vinnur að verndun og friðun sjald-
gæfra dýrategunda, hjá alþjóða
hvalveiða-eftirlitsnefndinni, hefur
deilt mjög harðlega á hvalveiði-
menn og sakað þá um gendar-
lausa ofveiði. Bourne lýsti því með-
al annars, þegar þriggja manna
rannsóknarnefnd lagði tillögur fram
um tiltekna heildarveiði, og sagði:
„En vísindamennirnir gátu ekki
talið forráðamenn hvalveiðanna á
að hlíta þessum reglum árið 1964
og á næstu vertíð fékk hver að
veiða eins og hann vildi. Þá blöskr-
aði þó öllum, jafnvel hvalveiði-
mönnunum sjálfum ,og árið 1965
varð að samkomulagi ,að ekki mætti
veiða meira en næmi 4.000 blá-
hvalseiningum, sem var í rauninni
hærra en vísindamennirnir lögðu
þá til. í fyrra var þetta lækkað
niður í 3.500 bláhvalseiningar,
sem líka var allt of mikil veiði.