Úrval - 01.06.1968, Blaðsíða 126

124
ÚRVAL
sínu var auð'vitað Momsen. Nú fyrst
sá hann raunverulegt gildi verka
sinna.
Mihalowski hvíldi sig í næstu
ferð en í hans stað fór annar kaf-
bátaliði, Badder að nafni ásamt
Hartman. Á leiðinni niður varð vart
bilunar, sem benti til þess, sem síð-
ar varð. Kúplingin á spilinu stóð
eitthvað á sér og það vatt ekki upp
á sig kapallinn, sem dró klefann
niður. Það varð að hala klefann
aftur upp og laga þetta, og tók það
nokkrar mínútur. Síðan var klef-
inn látinn síga aftur í djúpið og
stuttu síðar tilkynnti Hartman, að
þeir væru lentir og búnir að tengja
klefann við kafbátinn,
Það höfðu verið uppi miklar
bollaleggingar um það, hvað marg-
ar ferðir þyrfti að fara til að flvtja
þessa 33 menn með klefanum upp
á yfirborðið og mönnum hafði korn-
ið saman um, að fara þyrfti fimm
ferðir, fjórar ferðir með sjö menn
í hvorri og síðan með fimm menn
í síðustu ferðinni. Momsen breytti
ákvörðun sinni eftir að tekið var að
flytja mennina og ákvað að reyna
að ná þeim í fjórum ferðum. Hann
óttaðist versnandi veður og eftir
því sem lengur var verið að þessu
verki jókst haéttan á einhverju
óhappi annað hvort á vélaútbúnaði
eða kjarkur mannanna brysti. Hann
sendi því boð niður um að teknir
væru átta menn um borð. Hann ætl-
aði að sjá, hvernig klefinn færi
með svo marga. Ef hann lyfti þeim
léttilega, ætlaði Momsen að reyna
með níu menn í þriðju ferðinni.
Klefinn lyfti sér svo þunglega með
hla.ssið, að Momsen taldi ógerning
að hafa fleiri en átta um borð og
mennirnir fengu skipun um það,
þegar þeir fóru niður í þriðju ferð-
ina, en þegar þeir voru komnir nið-
ur, rak einhver athugull náungi
augun í það, að það höfðu komið
níu menn upp með klefanum en
ekki átta, eins og haldið hafði ver-
ið. Momsen símaði strax niður og
skipaði að teknir væru níu menn
um borð. Þetta hafði það í för með
sér að ekki þurfti að fara nema
fjórar ferðir í stað fimm.
Þriðja ferðin gekk ágætlega og
allt gekk einnig samkvæmt áætlun,
þegar lagt var upp í fjórðu ferð-
ina og síðustu ferðina. Þessa ferð
fór Mihalowski og Donald, einn enn
af þeim mönnum, sem Momsen
hafði þjálfað. Niðri í kafbátnum
voru eftir foringjarnir Naquin og
Doyle og sex skipverjar aðrir. Hver
ferð hafði tekið til jafnaðar tvær
klukkustundir og samkvæmt því
reiknaði Momsen með að þetta ætti
allt að vera afstaðið um níu leyt-
ið. Það mætti sjálfsagt heldur ekki
síðar vera. Það var greinilegt á
skýjafarinu, að hann fór að með
storm og aldan óx og það sleit tir
honum regndropa.
Um miðjan dag var það orðið
kunnugt að 26 menn, sem verið
höfðu aftur í skipinu mvndu hafa
farizt. En hverjir voru það? Nic-
hols foringinn, sem Naquin sendi
fyrst upp, hafði haft með sér skrá
yfir þá sem lifað höfðu af í fram-
rúminu. Þessi skrá var send til
Pcrtsmouth og þegar fyrstu menn-
irnir af Squalus komu þangað hlógu
sumir af fögnuðu en aðrir grétu
beizklega.