Úrval - 01.06.1968, Blaðsíða 121

SQUALUS ER SOKKINN
119
hann tengdi við neyðarlúgu á S-4
og niður eftir þessum strengjum
lét Momsen síðan renna klefa sín-
um. Hann átti síðan af sjálfu sér
að tengjast vatnsþétt við neyðar-
lúguna á S-4. Innan í bjöllulaga
björgunarklefanum var Momsen og
annar maður til, kafbátaforingi
líka, Charles Hagner að nafni. Þeir
lentu á neyðarlúgunni á S-4 með
dálitlum skelli, það seitlaði inn sjór
meðan þeir tengdu saman lúguna
og klefann og náði hann þeim í
mjóalegg, þegar þeir höfðu lokið
því. Þeir tylltu klefann við lúguna
til öryggis með fjórum boltum.
Klefinn átti að haldast vatnsþétt
að lúgunni á þeim forsendum, að
sjórinn héldi honum þétt að, þegar
lofti væri hleypt innan úr klefan-
um. Mennirnir opnuðu ventla og
hleyptu út lofti. Ef eitthvað reynd-
ist nú ekki eins og það var hugs-
að, voru þessir tveir menn dauða-
dæmdir inni í klefanum, því að
sjórinn myndi flæða inn jafnóðum
og loftþrýstingurinn að innan
minnkaði. „Við höfðum lifandi á-
huga fyrir því, hvort vatnið hækk-
aði I klefanum", sagði Momsen síð-
ar, og er það ekki ólíklegt, því að
þeir hefðu dáið þarna á nokkrum
sekúndum, ef það hefði orðið. En
samskeytin reyndust þétt og Mom-
sen losaði um neyðarlúguna á kaf-
bátnum. Hann hafði varað kaptein-
inn um borð við því, að það gætu
runnið niður allmargir lítrar af sjó
um leið og hann opnaði lúguna. Sá
sjór sem seitlað hafði inn, þegar
þeir tengdu klefann við lúguna, og
tók nú mönnum í mjóalegg, hlaut
að steypast niður. Þegar klefinn var
orðinn þurr og hætt að fossa niður,
rak kapteinninn á kafbátnum höf-
uðið upp í lúguna.
Loks var draumur Momsens frá
þeim dögum að S-51 fórst orðinn að
veruleika og hann mælti nú þau
orð, sem enginn hafði fyrr mælt
á undan honum á 75 feta dýpi:
- - Má ég koma um borð?
Allt fór nú samkvæmt áætlun.
Tveir skipsmenn voru halaðir upp
í klefann, hann var síðan fylltur af
lofti á ný og losað um boltana og
síðan var hann hífður upp á yfir-
borðið. Sögulegur atburður hafði
gerzt.
HEYRIÐ ÞIÐ TIL OKKAR?
Nú hafði safnazt saman heill floti
á staðnum, þar sem Squalus hafði
sokkið, Dráttarbáturinn Peacook
var einn í þeim flota, og var Cole
aðmíráll þar um borð. Honum höfðu
borizt fregnir af, áður en hann lét
úr höfn, að baujustrengurinn hefði
slitnað og brá honum mjög við þær
fregnir. Bauja hafði strax verið lát-
in út í stað hinnar, en það var ekki
víst, að hún hefði hitt nákvæmlega
á Squalus. Cole lét nú Pencook
draga slóða yfir þeim stað, sem
Squalus lá á, ef ske kynni, að það
lánaðist að festa í honum. Wand-
ank, geysistór dráttarbátur hafði
haldið úr höfn í Boston og var á
leiðinni á slysstaðinn og litli Falcon,
báturinn sem Momsen hafði gert á
tilraunir sínar með klefann, var á
leið frá Nýju-London með björg-
unarklefann hans Momsens hang-
andi í davíðum aftur af skutnum.
Momsen sjálfur hafði verið kallað-
ur frá skrifborði sínu í Washington