Úrval - 01.01.1970, Síða 79

ÆVINTÝRAKONAN SEM HEILLAÐI . . .
77
höllum og köstulum víðs vegar um
ríki sitt. Hann hafði gert Munchen
að listahöfuðborg heimsins, næst á
eftir París.
Sál hans var svolítið í ætt við
Parísarlistamanninn. Hafi hann því
stöku sinnum snúið sér burt frá
þægindum heimilisins, konu og sjö
börnum, og haldið á fund einhverr-
ar fagurrar leikkonu, söngkonu eða
dansmeyjar, sem hafði upp á ómót-
stæðilega töfra að bjóða, hver átti
þá að meina honum slíkt... hver
átti þá að verða til þess að kasta
fyrsta steininum?
Hvað Lolu snerti, þá var hún nú
á hátindi allbrokkgengs og glæfra-
legs lífsferils. Hún var fædd í Lime-
rick í írlandi, að því er sumir sögðu
(og hver gat sagt um slíkt með
vissu, þar eð hún þóttist vera fædd
í hinum og þessum löndum Evrópu,
eftir því sem henni þótti henta bezt
hverju sinni?). Faðir hennar hafði
verið írskur liðsforingi í brezka
hernum, en móðir hennar, sem var
dáfögur, ung stúlka, var af írskum
ættum, en hún sagðist reyndar einn-
ig vera af spænskum ættum. Frá
henni hafði litla telpan, Marie Dolo-
res Elizt, erft mikla fegurð og
óskaplegan skaphita. Áður en Marie
litla hafði náð fjögurra ára aldri,
var Gilbert liðsforingi sendur til
Indlands, og kona hans og dóttir
fóru þangað með honum. En liðs-
foringinn veiktist þar brátt af kól-
eru og dó að tveim dögum liðnum.
yfirmaður hans, Craigie höfuðsmað-
ur, tók við konu og barni. Hann
hafði hraðann á og flýtti sér að
giftast hinni fögru frú Gilbert.
Höfuðsmaðurinn var auðugur
maður. Það var allt látið
eftir Marie og dekrað við hana á
allan hátt. Hún varð fljótlega yndi
og eftirlæti herdeildar höfuðs-
mannsins. Hún var dáfögur telpa.
En í samræmi við hinar óskrifuðu
brezku erfðavenjur var Marie brátt
send til Englands til þess að njóta
þar skólamenntunar. Fyrst naut hún
kennslu á vegum ættingja höfuðs-
mannsins í Skotlandi, en þeir voru
Kalvínstrúar. Síðar gerðist hún
skjólstæðingur fyrrverandi hers-
höfðingja, Nicholls að nafni, sem
var vellauðugur. Hann sendi hana á
skóla í París ásamt sínum eigin
dætrum. Marie Gilbert óx nú upp
og breyttist í unga, fagra konu.
Þrátt fyrir kælandi áhrif mennt-
unar þessarar ólgaði hiti Indlands í
blóði hennar, enda sýndi það sig
fljótt. Þegar móðir hennar kom frá
Indlandi og tilkynnti henni, að þau
hjónin hefðu hugsað sér að gefa
hana auðugum, öldruðum mannii
strauk Marie burt með myndarleg-
um, ungum undirliðsforingja, James
að nafni. Þau flýðu til írlands. Það
liðu 6 mánuðir, þangað til þau gengu
í hjónaband, því að írsku prestarnir
vildu helzt ekki gifta svo unga
stúlku án samþykkis foreldranna.
En það leystist að lokum úr þessum
vanda, og ungu hjónin fluttu til
Dýflinnar. Og nú hófu þau sinn
hjónabandsferil á nákvæmlega sama
hátt og foreldrar Marie, því að
James var nú sendur til Indlands.
Og brátt var Marie aftur umkringd
hinum framandi töfrum Austur-
landa.
Það fór eins fyrir henni og
móður hennar. Það leið ekki á