Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 8
6
Robert Lincoln
og dauðinn
Lincoln forseti and-
aðist í litlu herbergi í
húsi á móti Fordleik-
húsi. Þangað var hann
borinn helsærður. Með-
al þeirra, sem hjá hon-
um voru, er hann gaf
upp andann, var sonur
hans, Robert, þá ungur
maður.
Sextán árum seinna
gerðist það 2. júlí 1881,
að James A. Garfield
forseti var að ieggja af
stað í för til Nýja Eng-
lands. Hann gekk inn í
biðstofuna á járnbraut-
arstöðinni í Washíngton.
Meðal annarra var þar
Charles Jules Guiteau,
sem þegar í stað dró upp
skammbyssu og skaut
tveimur skotum á for-
setann. Meðal þeirra,
sem þá voru nærstaddir,
var Robert Todd Lin-
coln, enda einn í fylgd-
arliði forsetans.
Tuttugu árum síðar, 6.
september 1901 var
William McKinley for-
seti staddur í Buffalo.
Þar var hann viðstadd-
ur hátíðahöld, og þegar
þau stóðu sem hæst, vék
stj órnleysinginn Czol-
gosz að forsetanum og
skaut á hann tveimur
skotum. Einn þeirra,
sem nærstaddir voru,
var Robert Todd Lin-
coln.
Eftir morðið á Mc-
Kinley forseta tók að
myndast í huga Roberts
Todd Lincolns sá ótti,
að hann væri óheilla-
boði eða feigðarboði,
hvar sem hann hitti fyr-
ir forseta Bandaríkj-
anna, og unz hann sjálf-
ur andaðist 1926, lét
hann aldrei sjá sig, þar
sem Bandaríkjaforseta
var von og hafnaði öll-
um boðum frá því háa
embætti. Hann var dul-
hneigður eins og faðir
hans hafði verið og ein-
hvern veginn skildist
honum, að á þennan
hátt hvíldi yfir honum
einhver kynleg bölvun,
sem honum mundi reyn-
ast um megn að komast
undan.
Honum fannst líka
allan tímann, að hann
hefði verið einkennilega
flæktur í morðmáli föð-
ur síns, þótt þar væri
um atvik að ræða, er