Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 53

MEGINLÖNDIN ERU Á REKl
51
Alparnir í Evrópu. Hinum megin á
hnettinum st'efndu Ameríkurnar,
Asía og Ástralía hver á aðra yfir
hið risavaxna Kyrrahaf. Setlög
hafsbotnanna hlóðust þannig upp
við strendurnar og mynduðu þann-
ig Andesfjöll Suður-Ameríku, fjall-
garðana miklu í vesturhluta Norð-
ur-Ameríku og eyjaklasana Aleut-
eyjar. Japanseyjar og aðra eyja-
klasa í vesturhluta Kyrrahafsins.
HVAÐ BER FRAMTÍÐIN
í SKAUTI SÍNU?
Jarðfræðingar eru enn að reyna
að mynda sér skoðun á því, hversu
oft höfin hafa opnazt og lokazt,
hversu oft meginlöndin hafa rekizt
á, klofnað í sundur og runnið sam-
an að nýju. En þeir eru öruggari,
þegar þeir velta vöngum yfir fram-
tíðarskipan í þessum efnum. Þeir
gera ráð fyrir því, að jarðskorpu-
bútarnir haldi áfram í núverandi
stefnum og spá því þess vegna, að
Atlantshafið muni halda áfram að
breikka, en Kyrrahafið að dragast
saman. Þeir gera ráð fyrir því, að
Afríka muni rekast aftur á Evrópu,
og því virðist Miðjarðarhafið vera
dæmt til þeirra örlaga að verða lít-
ið annað en stór andapollur. Hi-
malajafjöllin munu hækka og
stækka. Og Indland verður þreytt
á því að grafa sig inn undir megin-
land Asíu og mun byrja að mjak-
ast í austurátt. Ástralía þýtur áfram
í norðurátt um tvo þumlunga á ári
hverju, og mun hún því fara fram
hjá Asíu.
Norður- og Suður-Ameríka munu
enn halda áfram að stefna í vestur-
átt, en þær munu skilja að skipt-
um, er Panama og Mið-Ameríka
halda til norðurs. Lægri-Kaliforníu-
skagi og lengja af Kaliforníuströnd
fyrir vestan San Adreas-jarðsprung-
una, sem hvíla á öðrum jarðskorpu-
bút en norður-ameríska meginland-
ið, munu rifna frá meginlandi Ame-
ríku og leggja af stað í norðvestur.
En íbúar Los Angeles þurfa ekki
að flýta sér að setja niður í ferða-
föskur sínar. Það mun taka borgina
10 milljón ár í viðbót að ,,sigla“
fram hjá San Francisco og 50 millj-
ón ár til viðbótar, áður en hún
rennur ofan í rennuna við Aleut-
eyjar. ☆
Við mæðgurnar höfðum eytt öllum morgninum í að æða úr einni verzl-
un i aðra án þess að finna iþað, sem við vorum að leita að. Mig verkjaði
í fæturna, taugarnar voru alveg í uppnámi, og ég var orðin sárgröm.
Ég sagði við dóttur mína með vandlætingu í röddinni, þegar við fórum
út úr síðustu -verzluninni: „Tókstu eftir andstyggilega augnaráðinu,
sem afgreiðslumaðurinn sendi mér?“
„Hann sendi þér það ekki, mamma," svaraði dóttir mín. „Þú varst
með það, þegar þú fórst þangað inn.‘.
Muriel Millwood.