Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 103

HVAÐ GERÐIST I KENT STATE?
101
bregða á leik. Sko, menn voru í
þannig skapi“.
„ÞaS var alls ekki þannig“, segir
unga stúlkan, sem með honum var.
„Þetta var allt skipulagt utan frá
.... sko, af mönnum utan skól-
ans“.
Eddie Kaufman laganemi, sem
stendur straum af námi sínu með
því að vinna stundum sem barþjónn
og dyravörður í „J.B.-vínstúkunni“,
er á sama máli og þessi stúlka.
Eddie er 23 ára gamall, og hann
talar með sannfæringu þess manns,
sem er vanur að gefa góðan gaum
að því, sem fram fer í kringum
hann. Það virðist ekki sem mikið
geti farið fram hjá Eddie. „Þegar
maður er búinn að vinna sem bar-
þjónn um tíma, þá er eins og maður
finni það á sér, hvað er á seyði
hverju sinni“, segir hann. „Maður
finnur það, þegar lýðurinn hefur
eitthvað illt í huga. Og þetta föstu-
dagskvöld vissi ég, að það hlytu að
verða einhver vandræði þá um
kvöldið og nóttina11.
Til allrar hamingju voru þó
nokkrir áreiðanlegir sjónarvottar
viðstaddir óeirðirnar þetta föstu-
dagskvöld. Og það er mark tak-
andi á framburði þeirra. Það var
ýmislegt, sem þeir tóku eftir í þessu
sambandi. Háskólastúdentarnir
Rich Meilander, Alan Frank og Ken
Tennant höfðu alizt upp í Kent og
gengið bar saman í barna- og gagn-
fræðaskóla, en stunduðu nú allir
nám við Kentfylkisháskólann.
Rich var tvítugur og lagði stund á
sálarfræði sem aðalgrein. Hann á-
leit sig vera frjálslyndan í skoðun-
um. Alan er sonur Glenns Franks,
eins af beztu prófessorum háskól-
ans. Hann er 19 ára að aldri og
mjög myndarlegur. Ken Tennant er
indæll piltur, aðeins 18 ára að aldri,
málgefinn og á auðvelt með að
koma orðum að því, sem hann vill
segja.
Þegar bálið var kveikt úti á
miðju Nyrðra-Vatnsstræti, gengu
þeir Ken og Alan að því og reyndu
að slökkva það. Aðrir reyndu þá að
hindra þá í að gera það, en þeir
létu sig ekki. Ken hefur þetta að
segja um atburð þennan: „Það var
bærinn minn, sem þeir voru að
reyna að kveikja í. Ég va'rð reiður.
Við Alan slökktum bálið algerlega.
Og þegar hinir byrjuðu að æpa á
nýjan leik, spurði Alan þá: „Hvers
vegna eruð þið að þessu“? Og þeir
svöruðu bara: „Að gamni okkar“.
Ein stelpan svaraði: „Það er að
hefjast bylting í þessu landi, og
maður verður, sko, að vera með,
þegar hún byrjar“. Sumir strákarn-
ir voru nú teknir að þrengja að
okkur á nýjan leik, og ég sá, að á-
flog voru á næsta leiti. En einmitt
þegar þau voru í þann veginn að
hefjast, færði hópurinn sig til. Og
brátt heyrðum við, að rúður voru
brotnar. Hinar raunverulegu óeirð-
ír voru byrjaðar".
hækjum. Þegar ég leit niður, sá ég,
að hann var með „Molotovhana-
stél“ (heimatilbúna handsprengju)
í hendinni og var í þann veginn að
kasta henni yfir öxl mér. É'g færði
mig því til.
Um þetta leyti kom Satrom bæj-
Þá gekk annar ókunnugur maður
til mín og spurði: „Heyrðu, hvað
er klukkan"? Ég spurði: „Hvað