Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 39

5
>
>
3G
Górilluapinn
er
mesti
meinleysingi
Úrdráttur úr
FRONTIERS
Eftir
ALLEN RANKIN
Þeir reiðast jafnvel
oft og tíðum ekki,
fjólt einhverjir
rgðjist inn ú yfirráðasvæði
þeirra, heldur taka
því með rósemi og
skapgæðum .. .
" ,,
ófreskjan í hryllings-
sögum og martröðum,
þungbrýnn morðingi,
sem er álitinn hafa
yndi af því að ræna
lostfögrum, ungum konum eða tæta
frumskógakönnuði sundur lim fyrir
lim. Þetta eru hinar æsilegu sögu-
sagnir um górilluapann, hinn
stærsta hinna miklu mannapa, nán-
asta ættingja okkar í dýraríkinu.
Dýrafræðingar nútímans segja
samt, að þetta sé fjarri öllum raun-
veruleika, en þeir hafa loks kom-
izt að sannleikanum um górilluap-
ann síðasta áratuginn. Undir þess-
ari loðnu heljarbringu slær blítt og
ástúðlegt hjarta. Þrátt fyrir þennan
illskusvip og grimmdarlegar víg-
tennurnar eru þeir blíðir í eðli sínu.
Engar skepnur eru blíðari og frið-
samari en górilluaparnir, þegar þeir
fá að-lifa í friði í sínu eðlilega um-
hverfi í regnskógum Mið-Afríku.
Þeir halda sig allt að 30 í hóp og
taka lífinu létt. Þeir eyða dögunum
í að troða sig út af ungum jurtum
og rótum, fá sér langa lúra og njóta
lífsins. Þeir reiðast jafnvel oft og
tíðum ekki, þótt einhverjir ryðjist
inn á yfirráðasvæði þeirra, heldur
taka því með ró og skapgæðum.
GÓÐAR UMGENGNISVENJUR
Hugdjörf vísindakona, Dian Foss-
ey að nafni, sneri aftur heim í fyrra
heil á húfi eftir að hafa lifað í þrjú
ár meðal villtra górilluapa í Mið-
Afríku. Hún skýrði frá því, að hún
hefði fylgzt náið með þessum loðnu
gestgjöfum sínum í samtals 2000
klukkustundir og hefði oft verið
svo nálægt þeim, að hún hefði get-
að snert þá, en samt hefðu þeir
örsjaldan „sýnt nokkur merki um
árásar- eða ofbeldishneigð“. Eitt
sinn réðust þó fimm fullvaxnir og
risastórir karlapar að henni sam-
tímis. Hún var ein síns liðs. En
þegar foringinn átti aðeins eftir
þrjú fet, teygði hún út handlegg-
ina og hrópaði: ,,Whóa!“ Árásar-
seggirnir urðu alveg furðu lostnir