Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 58

56
ÚRVAL
Ég nefni sjálfsmorð sem dæmi um
slíkt. Skýrslur Bandarísku heil-
brigðisþjónustunnar sýna, að sjálfs-
morð eru miklu fátíðari meðal
kvenna en karla. Þær eru jafnvel
ekki alveg hálfdrættingar á við þá
í þeim efnum. Já, en hvers vegna
eru aðeins 7% af starfandi læknum
okkar konur, 3% af lögfræðingun-
um og 1% af öldungadeildarþing-
mönnunum? Gæti verið um mis-
munandi greindarvísitölu að ræða
hjá kynjunum? Nei. Allar stað-
reyndir, sem safnað hefur verið í
þeim efnum, bera það með sér, að
greindarvísitala kvenna er mjög
svipuð greindarvísitölu karla í öll-
um tegundum hinna stöðluðu
greindarprófa.
Fáar þeirra kvenna, sem snjallar
eru, hafa reynt að þroska sína sér-
stöku hæfileika, einungis vegna þess
að það hefur verið svo lítil eftir-
spurn eftir snjöllum konum hér í
landi. Hinar tiltölulega fáu, sem
hafa haft fyrir því að þroska sína
sérstöku hæfileika, hafa oft rekið
sig á, að þjóðfélagið álítur þær vera
einhveriar furðuskepnur. Karlmenn
hafa oft sagt við mig: ,,Þér lítið
vissulega ekki út eins og vísinda-
kona.“ Ég veit nákvæmlega, við
hvað þeir eiga. Og ég þakka þeim
innilega fyrir þessa yfirlýsingu.
Hugmynd þeirra um vísindakonu er
flatbrjósta kvenpersóna með hrossa-
andlit og ilsig, kona, sem hefur
göfgað ófullnægt kynhungur sitt
upp í æðra veldi með því að fást á
ástríðufullan hátt við vísindaleg
efni innilokuð í rannsóknarstofu.
Slíkir ákveðnir persónugervingar
eru alveg fastgreyptir inn í vitund
fólks í þjóðfélagi okkar, og þetta
viðhorf verður til þess að draga al-
veg móðinn úr snjöllum stúlkum
allt frá byrjun. En samt sendir
þjóðfélag okkar fleiri stúlkur í
mennta- og háskóla en nokkurt
annað þjóðfélag í víðri veröld. Og
þar af leiðandi er hér um fjöl-
mennt varalið kvenna að ræða, sem
eru mjög vel á sig komnar bæði
líkamlega og vitsmunalega, en hafa
mjög fá tækifæri til þess að vinna
að lausn þjóðfélagslegra vanda-
mála í þjóðfélagi, sem hefur
mikla þörf fyrir alla þá þjálfuðu
og hæfu heila, sem það getur not-
fært sér.
Ekkert þjóðfélag er svo ríkt, að
það hafi efni á að kasta á glæ hæfi-
leikum gáfaðrar menntakonu. Við
getum ekki haldið áfram að ganga
fram hjá konum þeim, sem hlotið
hafa dýra menntun og þjálfun, en
misnota svo aftur á móti með hirðu-
leysislegri þrælkun karimenn, sem
hlotið hafa hina sömu dýru mennt-
un og þjálfun. Við verðum að not-
færa okkur hæfileika þessara
kvenna í ríkara mæli en hingað til.
Hinn tiltölulega litli eðlislægi við-
námsþróttur karlmanna gegn
streituálagi lífsins er ekkert leynd-
armál. Við verðum því að hætta
að stofna lífi karlmannanna sífellt
í hættu í eins ríkum mæli o<? hing-
að til með því að létta hluta af
byrði þjóðfélagsstjórnunarinnar af
herðum hans. Karlmenn þarfnast
verndar, og konur hafa vanrækt
að veita þeim hana með því að láta
undir höfuð leggjast að axla sinn
hluta byrðanna.
Það er ekki hægt að skipa fólki