Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 100

98
ÚRVAL
miklu lengra en þaS hafði verið
árið á undan.
Þetta var hlýtt vorkvöld, og
margar stúdínurnar voru í mini-
pilsum. Þær flögruðu frá einni krá
til annarrar og röbbuðu og göntuð-
ust við stráka, sem þær þekktu.
Þær drukku lítið, og hegðuðu sér
vel. Og við rétt lýsingarskilyrði
gátu þær orðið sérstaklega falleg-
ar í sínum unga og eðlilega fersk-
leika.
í fyrstu virtist ekkert óvenjulegt
á seyði þetta kvöld að undantek-
inni þeirri staðreynd, að það voru
mun fleiri á ferli þarna en venju-
lega. Eftir því sem leið á kvöldið,
jókst hávaðinn og varð meiri en
venjulega. Fyrstu merki þess, að
vandræði væru í aðsigi, sáust um
stundarfjórðungi yfir níu, þegar Joe
Bujack, eigandi J.B.-vínstúkunnar,
sá stúlku og nokkra pilta með rauða
borða um handlegginn koma gang-
andi eftir gangstéttinni. Joe þekkti
stúlku þessa vel. Hann hafði ætlað
að halda henni eftir með valdi
kvöldið á undan og láta lögregluna
taka hana fasta, þegar hún hafði
reynt að mála klámorð framan á
framhlið hússins með málningu úr
sprautudós. En henni hafði tekizt
að sleppa, áður en lögreglan kom
á vettvang. Hún var augsýnilega
leiðtogi þessa flokks rauðbandsliða,
sem komu nú arkandi eftir gang-
stéttinni. Og Joe fylgdist vandlega
með henni. Hún var grönn og lág-
vaxin, og hið stríða hár hennar
var greitt í fléttur. Svo gekk hann
að símanum og hringdi á lögregl-
una.
Einn maður úr lögregluliði bæj-
arins var þegar kominn á vettvang
í Nyrðra-Vatnsstræti. Það var Ro-
bert De Fluiter götulögregluþjónn,
sem hafði aukastarf á kvöldin sem
eftirlitsmaður fyrir nokkra krár-
eigendur í strætinu. Hann var líka
farinn að fylgjast með hóp þess-
um. „Ég held, að þau hafi verið
um 20 talsins", sagði hann. „Ég
hafði aldrei séð þau áður. Þau héldu
sig aðallega þar, sem skugga bar
á. Einn veifaði Vietcongfána, og
öðru hverju hrópuðu þau í kór:
„Hó, hó, hó, Hó Chi Minh“! Og
þegar lögreglubifreiðir fóru þar
fram hjá, æptu þau „Svín, snautið
burt úr bænum“!
Einn af eldri nemendum háskól-
ans, sem var einn af fastagestunum
í vínkrá J.B., staðfestir, að fram-
burður De Fluiters sé réttur. Hann
hefur þetta að segja: „Það eru tvær
gerðir af leiðtogum meðal háskóla-
stúdentanna, annars vegar þeir,
sem eru virkir í stúdentafélaginu,
og hins vegar þeir, sem hafa sig
aðallega í frammi niðri í bæ. Það
eru í rauninni stúdentaforingjarnir,
sem eru virkir í stúdentafélaginu,
sem stjórna mótmælunum. En þetta
föstudagskvöld voru um 25—50
þeirra samt þar niðri frá og hvöttu
stúdentana til dáða“.
Skyndilega gerðist alveg sérstæð-
ur atburður fyrir utan vínstúkurn-
ar. Einhver byrjaði að kasta púður-
kerlingum og kínverjum á götunni,
og það kváðu við sprengingar hver
á fætur annarri, eins og hafin hefði
verið stórskotahríð. „Ég hélt, að
þetta væri raunveruleg skothrið",
segir einn stúdentanna. Sprenging-
ar þessar æstu mannfjöldann, og