Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 84

82
ÚRVAL
því safnaðist fyrir banvænt magn
af kolefniseinsýringi í herberginu.
Hjónin voru nálægt vatnshitaran-
um, og því köfnuðu þau. Börnin
voru í öðru herbergi, og því héldu
þau lífi.
Vátryggingarfélagið samþykkti
að greiða dánarbætur til barnanna,
eftir að þessar upplýsingar komu í
ljós við réttarrannsóknina. En
hvernig gat dr. Simpson verið svo
viss um, að ekki hafði verið um
matareitrun að ræða, þótt hann
væri víðs fjarri staðnum, þar sem
dauða hjónanna hafði borið að
höndum?
,,Það var vegna kirsuberjableika
litarins," svaraði Simpson. „Líkin
voru kirsuberjableik á lit, en þau
einkenni koma fram, þegar dauði
hefur orðið af völdum eitraðra loft-
tegunda. Hafið það í huga, að upp-
köst eru ekki síður einkenni slíkr-
ar dánarorsakar sem matareitrun-
ar. Og hafið það einnig í huga, að
enginn hinna, sem borðuðu líka
hörpudiska á sama stað, varð veik-
ur. Og þar að auki er þetta ekki
árstími þeirrar tegundar af svifi,
sem veldur skemmdum á hörpudisk-
um og gerir þá eitraða.“
KONU ER SAKNAÐ
Eitt erfiðasta viðfangsefni sér-
fræðinga á sviði réttarlæknavísinda
er að „tengja samán“ ýmsar smá-
leifar líks, þannig að hægt sé að
segja til um, hvert fórnardýrið er
í raun og veru. Einn morgun í júlí-
mánuði árið 1942 eftir eina af
mörgum loftárásarnóttum þess
tíma, var dr. Simpson afhendur
pakki, sem hafði að geyma brennd
mannabein og tægjur af visnuðu
holdi. Líkamsleifar þessar höfðu
fundizt undir steinhellu í kjallara-
rústum baptistakirkju í Suður-Lun-
dúnum. „Þessar leifar gætu verið
úr gömlum kirkjugarði, sem er við
hlið kirkjunnar," sagði rannsóknar-
lögreglumaðurinn frá Scotland
Yard, sem afhenti dr. Simpson
pakkann. „Það gæti einnig verið
um að ræða eitt af fórnardýrum
loftárásanna. En gjörið samt svo vel
að rannsaka leifarnar."
Dr. Simpson leit lauslega á leif-
arnar og sagði: „Kona,“ því að hann
hafði tekið eftir leifum af legi. Síð-
an skoðaði hann líkamsleifarnar ná-
kvæmar. „Það er um 12—18 mán-
uðir, síðan hún dó.“ Nú tók örlít-
ill grunur að myndast í huga hans.
„Það væri líklega betra, að við
færum með leifarnar til rannsókn-
arstofu minnar.“
í rannsóknarstofu sinni í Guys-
sjúkrahúsinu hreinsaði hann bein-
in og fór að skoða þau. „Þetta hef-
ur ekki verið eitt af fórnardýrum
loftárásanna,“ sagði hann svo. „Ein-
hver hefur skorið höfuðið algerlega
frá bolnum. Og höfuðleðri og and-
litshúð hefur líka verið flett vilj-
andi af andlitinu.“
Simpson mældi lengsta beinið,
sem fundizt hafði. Það var bein úr
upphandlegg. Það var 40 sentimetr-
ar á lengd. Og með notkun Pear-
sonreglunnar ákvarðaði hann hæð
konunnar og komst að þeirri nið-
urstöðu, að hún hefði verið 5 fet
og 1 þumlungur á hæð. Er hann
hafði séð röntgenmyndir af höfuð-
gúpunni, komst hann að þeirri nið-
urstöðu, að hún hefði verið 40—50