Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 74

72
ÚRVAL
ur enginn slíkur sjúklingur í Bret-
landi lifað eins lengi og hann, því
að það eru 17 ár, síðan hann veikt-
ist. Allan þennan tíma hefur hann
verið lamaður frá hálsi og niður í
tær, að undanskildum fjórum fingr-
um, en þá getur hann hreyft ör-
lítið. Áður lá hann iðjulaus í sjúkra-
húsrúmi eins og aðrir slíkir sjúk-
lingar án þess að geta gert nokk-
urt gagn. En fyrir töfra rafeinda-
vísindanna hefur nú hreyfimögu-
leikinn í þessum fingrum verið
virkjaður og tengdur örrafeinda-
sveiflutækjum af slíkri snilli, að
nú má segja, að hann hafi byrjað
nýtt líf, sem veitir honum mikið
frelsi. Hann er mjög dugandi sölu-
maður, sem selur sjúkrahúsum
rúm. Hann hefur einnig skrifað bók
og ekur „rafbílnum“ sínum um all-
ar trissur, en hann var smíðaður
upp úr gömlum mjólkurflutninga-
bíl. Fer hann í innkaupaferðir í
honum og sér um innkaup til heim-
ilisins, heimsækir bjórstofur og
ferðast talsvert um.
Bates er einn af mörgum stór-
fötluðum sjúklingum um víða vér-
öld, sem nútímatækni hefur bjarg-
að frá þeim örlögum að verða að
liggja rúmfastir það sem eftir er
ævinnar, engum til gagns, en gert
þeim aftur á móti fært að snúa
aftur til heims hinna lifandi. Allt
frá Los Angeles til Hong Kong, frá
Pittsburgh til Vínarborgar, hefur
fjölmörgum sjúklingum verið skap-
að nýtt líf, sjúklingum, sem þjást
af heilalömun, sem valda riðu og
krampa, liðagigt, afleiðingum tha-
lidomidelömunar, æðakölkun og
vöðvavanþroska og vöðvarýrnun,
einnig ýmsum lömunarsjúkdómum.
Nú eru þeir ekki lengur neyddir
til þess að lifa sem óvirkir lang-
legusjúklingar. Þótt þeir verði að
vera rúmliggjandi áfram eða í
hjólastól og geti ekki notað hend-
ur, fætur eða jafnvel rödd sína,
geta þeir samt stjórnað alls kon-
ar „kraftaverkatækjum“, sem gera
þeim ekki aðeins fært að komast í
tengsl við umheiminn heldur að
lifa og hrærast í honum og leggja
jafnvel sitt af mörkum til hans sem
starfandi borgarar.
LÍFSNEISTI
Einn þeirra manna, sem á mest-
ar þakkið skilið fyrir það, að tek-
izt hefur að ná svo langt á þessu
sviði, að helzt mætti líkja við
„lífgun frá dauðum“, er enskur
piparsveinn, Reginald Maling að
nafni. Hann er rauðhærður og 43
ára gamall. Hann er bráðgáfaður
og stórsnjall vélaverkfræðingur og
uppfinningamaður. Það er honum
árátta að reyna að leysa véltækni-
leg og raffræðileg vandamál, eink-
um ef lausnin gæti orðið fötluðu
fólki að liði. Hann er reyndar ekki
alltaf mjúkur á manninn, en sjald-
an hefur hann getað neitað sjúk-
lingi, sem leitað hefur hjálpar hans,
hversu vonlaust sem útlitið virtist
vera. Hann notfærir sér hverjar
þær örlitlu leifar hreyfingargetu,
sem sjúklingurinn býr yfir, hvort
sem það er í fingrum, tám, hælum,
olnbogum eða jafnvel augabrúnum.
,,Það er alltaf um einhverjar leifar
að ræða, sem hægt er að notfæra
sér,“ segir hann.
Það var næstum vegna tilviljun-