Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 33

31
*
*
*
*
JÍkÍÍn'ÍK'ÍÍ? yrir nokkrum árum var
eiginkona vinar míns,
sem er læknir, í aft-
urbata eftir venjuleg-
an botnlangaskurð. En
daginn áður en hún
átti að fá að fara heim af sjúkra-
húsinu, fékk hún skyndilegan og
ofsalegan krampa í brjóstholið. Og
að nokkrum mínútum liðnum var
hún látin.
Læknirinn, sem var á vakt, sagði,
að dánarorsökin væri hjartaáfall.
En eiginmaður hennar, sem er lækn-
ir eins og fyrr segir, efaðist um,
að svo væri. Hann skipaði svo fyr-
ir, að líkskoðun skyldi fara fram.
Og hin raunverulega dánarorsök
reyndist vera risavaxinn blóðtappi
í lungunum.
Það er enn styttra síðan ég lá á
sjúkrahúsi í Sviss og var að jafna
mig eftir gallblöðruuppskurð. Dag-
inn áður en ég átti að fara heim af
sjúkrahúsinu, varð mér hugsað til
hins dularfulla „morðingja“, sem
hafði drepið eiginkonu vinar míns.
Um klukkan 1 um nóttina réðst
sami „morðinginn“ á mig.
Ég var heppinn. Ég missti ekki
meðvitund. Ég gat fundið bjölluna
og hringt á hjúkrunarkonu. Og ég
gat talað, þótt ekki væri það nema
hvísl. „Ég held, að þetta sé blóð-
tappi,“ hvíslaði ég með erfiðismun-
um.
Og ég reyndist líka vera heppinn
á fleiri vegu. Á árunum síðan kona
vinar míns dó, hafði ný lækninga-
aðferð verið tekin í notkun og end-
urbætt. Hún er kölluð andblóð-
stökkunarmeðhöndlun eða blóð-
þynningarmeðhöndlun og er nú al-
Það er ömurleg
staðreynd, að i 50%
lilfella reynist
sjukdómsgreining vera
röng, þegar
um blóðtappa er að ræða.
Eftir
JOSEPH J. DEISS
Blóðtappi
hinn
dularfulli
morðingi