Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 102

100
ÚRVAL
nóg íyrir mig“, sagði hann við föð-
ur sinn.
Satrom bæjarstjóri var því í
þungum þönkum um þessi vanda-
mál, er hann ók í norður í áttina til
Treadweyhótelsins, en þar átti að
halda samkomuna. Það fór allt vel
fram á fundinum, og.að kvöldverði
loknum fóru stjórnmálamenni'rnir
að leika póker í herbergjunum á
bak við borðsalinn. Satrom kunni
vel við sig í þessum félagsskap. Þeir
höfðu leikið í rúman klukkutíma,
þegar hringt var frá lögreglustöð
inni í Kent. „Götuóeirðir, bæjar-
stjóri“, sagði varðstjórinn í símann.
„Já, í Vatnsstræti. . . . mjög slæm-
ar“. Satrom spurði, hvort hans væri
kannske þörf þar. Varðstjórinn
svaraði: „Já, svo sannarlega".
„Ég skal koma“, svaraði Satrom
þá.
Þegar Satrom kom til Kent,
reyndi hann að aka inn í Nyrðra-
Vatnsstræti. En það var ómögulegt.
Akbrautin var troðfull af stúdent-
um, og þar logaði myndarlegt bál
á miðri götunni. Hann ók aftur á
bak út úr strætinu og ók síðan eft-
ir hliðargötum til skrifstofu sinn-
ar.
„Starfsmenn mínir höfðu þegar
hringt til skrifstofu lögreglustjór-
ans í Ravenna og beðið um hjálp“,
segir hann. „Við ákváðum að fá líka
lögregluþjóna frá næstu bæjum til
þess að styrkja lögreglulið okkar,
en í því er aðeins 21 maður. En ég
gerði mér grein fyrir því, að ég
yrði líka að fara fram á aðstoð frá
æðri stöðum".
Með slíkt í huga hringdi Satrom
til skrifstofu James H. Rhodes fylk-
isstjóra í Columbus. Hann talaði
við John McElroy, einn helzta að-
stoðarmann fylkisstjórans, og
skýrði honum frá því, að lögreglu-
liðið í Kent kynni að þurfa á að-
stoð Þjóðvarðliðsins að halda. Svo
leitaði hann í skriíborði sínu að
plagginu, sem hann þurfti til þess
að geta leitað slíkrar aðstoðar á
löglegan hátt, þ.e. lagalega heimild
bæjarstjóra til þess að lýsa yíir
neyðarástandi. . . . Með plagg þetta
í hendi hljóp hann niður og stökk
upp í lögreglubifreið, sem beið þar.
„Farið með mig til Nyrðra-Vatns-
strætis"! skipaði hann. Hann gat
heyrt brothljóð í gleri og öskrin og
ópin í mannfjöldanum, sem var í
hálfrar mílu fjarlægð.
„BYLTINGIN ER HAFIN“!
„Þetta var ekki víninu að kenna“,
segir barþjónninn í vínstúkunni
„Stóri pabbi“. Fyrir nokkrum ár-
um drukku stúdentarnir miklu
meira en þeir gera nú orðið“.
„Þetta var ekki innrásinni í Kam-
bodju að kenna“, segir einn stú-
dentanna, sem var staddur í Nyrðra
Vatnsstræti. „Allir þeir brjáluðustu
og ofstopafyllstu af stóru svæði
voru saman komnir í bænum þetta
kvöld. Þeir höfðu meiri áhuga á
skemmdarverkum en Kambodju”.
„Þetta var einmitt Kambodju
innrásinni að kenna“, segir annar
sjónarvottur. „Ræða Nixons þetta
fimmtudagskvöld var einmitt neist-
inn, sem kom óeirðunum af stað“.
„Þetta var fyrsta milda fimmtu-
dagskvöldið á vorinu", segir annar
ungur maður. . . . „Sko, þið skiljið,
einmitt heppilegt kvöld til þess að