Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 117

115
HVAÐ GERÐIST I KENT STATE?
Dansleik átti að halda í Þríturni, og
veita átti ókeypis veitingar í veit-
ingasal háskólans. En ýmiss konar
orðrómur varð sífellt sterkari, er
leið á daginn. Síðdegis sama dag
keypti Frank 20 metra af mislitum
böndum og klippti þau í búta, sem
voru fet á lengd. Síðar var þessum
böndum útbýtt og átti að nota þau
sem einkennisbönd á handlegg.
Nokkrir prófessorar fengu blá bönd,
og valinn hópur stúdenta fékk hvít
bönd. Hlutverk stúdenta þessara
átti að vera fólgið í stöðugri við-
leitni þeirra til þess að forða öðrum
stúdentum frá alls kyns vandræðum,
telja um fyrir þeim og reyna að
aftra þeim frá að stofna til illinda.
Þetta var neyðarvarðliðið, sem
starfa ótti þessa helgi. (Neyðarvarð-
liðsmenn þessir voru 32 talsins, og
áttu þeir að reyna að hafa hemil á
mannfjölda, sem nam mörgum þús-
undum, áður en yfir lauk).
„Svo komum við á laggirnar „her-
stjórnarmiðstöð" fyrir neyðarvarð-
liðið. Hún var á þriðju hæð skrif-
stofubyggingar skólans, og við átt-
um að líta þar inn öðru hverju og
skýra frá öllu því markverðasta,
sem gerðist og þróun mála yfirleitt.
Getið þið hugsað ykkur nokkuð eins
fáránlegt og „herstjórnarmiðstöð í
háskóla?“
Neyðarvarðliðsmennirnir festu á
sig einkennisarmböndin og lögðu af
stað til þess að reyna að viðhalda
röð og reglu á háskólasvæðinu.
Það ríkti líka mikið annríki og
spenna í skrifstofu Satroms bæjar-
stjóra allan laugardaginn. Snemma
um morguninn skýrði gullsmiður
einn skrifstofunni frá því, að það
hefðu ekki aðeins verið, brotnar rúð-
ur hjá sér, heldur hefði einnig verið
stolið þar vörum. En lögregluþjónn
einn hafði líka sögu að segja, sem
var annars eðlis. Hann skýrði frá
því, að hópur háskólastúdenta hefði
komið niður í Nyrðra-Vatnsstræti í
dögun með fötur og sópa og hefði
sópað öllum glerbrotum af götunni.
Háskólastúdentar þessir sögðu við
lögregluþjóninn: „Við skömmumst
okkar fyrir það, sem gerðist í gær-
kvöldi. Við viljum sanna, að við er-
um ekki öll rónar.“
Svo skýrði rannsóknariögreglu-
maður einn Satrom frá því, að hann
hefði séð tveim bílum ekið inn í bæ-
inn, sem voru fullir af æsingaseggj-
um frá Chicago. Sagði hann, að sex
farþegar hefðu verið í hvorum bíl.
„Við sáum þá í Vatnsstræti, og síðar
var okkur skýrt frá því, að það
hefði sézt tii þeirra, er þeim var ek-
ið fram og aftur um háskólasvæðið.“
Þennan dag barst stríður straum-
ur frétta til skrifstofu bæjarstjóra
um sprengjuhótanir, gabbútköll
slökkviliðs og orðrómur um fyrir-
huguð ofbeldisverk. Og sú vitneskja
hvarf bæjarstjóra ekki úr minni, að
þyrfti hann á aðstoð Þjóðvarðliðsins
að halda þetta kvöld og þessa nótt,
yrði hann að hringja til bækistöðva
þess fyrir kiukkan 5 síðdegis. Hann
viss, að yrði Þjóðvarðliðið kallað á
vettvang, tæki það að sér yfirstjórn
á öllu svæðinu, þ.e. á öllu háskóla-
svæðinu og í öllum bænum. Satrom
komst smám saman á þá skoðun, er
leið á síðdegið að hann hefði þegar
neytt allra bragða og ætti ekki ann-
ars úrskosta en að biðja um aðstoð