Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 19

STÓRFENGLEGT AFREK í FJALLGÖNGU
17
síðastliðnum tókst tveim þeirra
einnig að sigra síðustu hliðina. Þar
er um að ræða hinn í'ræga „Vegg
fyrstu morgunbirtunnar“. Veggur
þessi er næstum alveg lóðréttur og
slútir víða mjög fram yfir sig og
myndar gífurleg hengiflug. Á þess-
um vegg er líka lítið um sprungur
til þess að reka festingarhæla í. En
í október í fyrra tókst þeim Warren
Harding, sem er 46 ára að aldri, og
Dean Caldwell, 27 ára gömlum, að
vinna þetta ótrúlega afreksvek. Þar
er um að ræða stórfenglegt afrek í
sögu fjallgönguíþróttarinnar, enda
var álagið á þá ofboðslegt og í raun-
inni ofurmannlegt.
—o—
Við Warren höfðum verið að tala
um þessa fjallgöngu í tvö ár. Fyrsta
skref okkar var að ákveða, hvar
bezt væri að fara upp hamrana. Við
eyddum miklum tíma við rætur
þeirra og athuguðum hamraveggina
nákvæmlega með hjálp sjónauka og
mælitækja. Næst tókum við mynd-
ir af ýmsum hlutum hamraveggs-
ins með myndavél, sem í var 200
millimetra linsa. Svo stækkuðum
við myndirnar og lögðum hvert
smáatriði þeirra á minnið.
Við vonuðum að geta notfært
okkur hið eðlilega sprungukerfi
hamarsins, að svo miklu leyti sem
slikt er mögulegt. ihitluðum við að
reka festingarhæla í allar þær
sprungur, sem á vegi okkar yrðu.
En það kom fram á myndunum, að
á ýmsum svæðum hamraveggsins
voru alls engar sprungur. Augsýni-
lega gátum við ekki notað festing-
arhæla þar, vegna þess að þá er
ekki hægt að reka í sprungulausan
stein. Þar yrðum við að nota að-
ferðir, sem enginn annar hafði
reynt áður.
Við slíkar aðstæður bora fjall-
göngumenn venjulega þumlungs-
djúpar holur og reka síðan útvíkk-
unarnagla eða skrúfur í þær. En
það tekur 20 mínútur að koma
hverjum slíkum útvíkkunarnagla
fyrir, og maður kemst aðeins fjór-
um fetum hærra með hjálp hverr-
ar slíkrar holu. Við ætluðum okk-
ur að klífa upp 3000 feta sprungu-
lausan hamravegg, og því þurftum
við að nota einhverja fljótvirkari
aðferð. Við reyndum því að festa
mjúka logsuðunagla úr áli í holur,
sem voru aðeins hálfur þumlungur
á dýpt. Við komumst þá að raun
um, að okkur tókst að hækka okk-
ur um fjögur fet á 6—7 mínútum í
stað 20 mínútna með hinni aðferð-
inni. (I fyrstu treystum við því
ekki algerlega, að logsuðunaglarn-
ir mundu ekki losna .En þegar við
reyndum aðferð þessa á lágum
hömrum, komumst við að raun um,
að svo framarlega sem við gættum
þess að kippa ekki fast í kaðlana,
gátum við hangið í þeim án þess
að naglarnir losnuðu).
Við gerðum ráð fyrir því, að það
tæki okkur 12—14 daga að komast
upp hamrana. Og því þurftum við
einnig að velja eða útbúa sjálfir
ýmsan útbúnað og tæki, t. d. til þess
að sofa í, til verndar gegn stormum
og til þess að bera þær 270 punda
birgðir, sem við gerðum ráð fyrir,
að við þyrftum að taka með okkur.
Við höfðum þegar áhyggjur af því,
hversu áliðið var orðið hausts, og
óttuðumst, að hauststormarnir hæf-