Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 129

HVAÐ GERÐIST í KENT STATE?
127
Brewster, sem var einn af „Píla-
grímunum", sem komu hingað með
„Maíblóminu“ til þess að nema land
hér í Vesturheimi. Og forfeður mín-
ir í báðar ættir settust að í Ply-
mouth, Duxbury og Beverly þegar
árið 1636. Ég var alinn upp við
vissar siðferðiskröfur, sem mér var
sagt, að giltu fyrir alla á öllum tím-
um.“
í slíku skapi byrjaði Raymond
þjálfari að semja eftirfarandi bréf
til bæjarblaðsins kvöldið fyrir hinn
mikla harmleik, harmleik, sem varð
miklu meiri en hann gat gert sér í
hugarlund:
Herrar mínir:
Ég verð að mótmæla nýlegri rit-
stjórnargrem í blaði yðar, sem ber
heitið „Ofstækisræður Agnews“.
Agnew varaforseti hefur skýrt og
ótvírætt varað okkur við því, að það
eigi ekki lengur að taka framferði
„háskólamótmœlaseggsins“ sem
framferði lítils drengs, heldur sem
fullgilds byltingarseggs, sem er í
ofsalegri andstöðu við ríkisstjórn
Bandaríkjanna, lög og reglur, lög-
regluna, stjórnarskrána, dómstól-
ana, opinbera embœttismenn og
réttindi annars fólks, er hann eyði-
leggur opinberar eignir og einka-
eignir á handahófskenndan hátt í
bæjum okkar.
Þessr sömu byltingarseggir vilja
í rauninni fá að loka öllum háskól-
um okkar, bókasöfnum, dómssölum
og öðrum stofnunum. Hversu fánýtt
er það ekki og niðurlœgjandi fyrir
Kentháskólann að láta slíkt við-
gangast! Ég álít, að eina leiðin, sem
er nú fœr fyrir okkur, sé sú, að
þjóðvarðliðsmennirnir og lögreglan
noti raunverulegar byssukúlur ...
(Síðari hluti birtist í næsta hefti).

Fyrir nokkrum árum kom fram bilun í tveim af fjórum hreyflum her-
flugvélarinnar, sem við vorum í. Yfirmaður okkar gaf okkur fyrir-
skipun um, að við skyldum búa okkur undir fallhlífarstökk. Ég hafði
aldrei stokkið í fallhlíf áður, og ég var alveg dauðhræddur.
Beint á móti mér sat yfirliðþjálfi. Hann var hugrekkið uppmálað.
Hann las hinn rólegasti í bók, á meðan við biðu-m eftir fyrirskipun um
að stökkva. Ég dauðskammaðist mín fyrir hugley-si mitt, í bvert skipti
sem mér varð litið -á hann.
Að lokum tókst flugmanninum þó að lenda, og við þurftum því alls
ekki að stökkva, þegar allt kom til alls. Þegar við stigum út, hrósaði
y.firmaður okkar okkur fyrir ihugrekki það, sem við ’höfðum sýnt, eink-
um yfirliðþjálfanum. En -ég gleymi aldrei orðunum, sem hann bætti við
að síðustu, þegar hann ávarpaði yfirliðþjálfann. „Liðþjálfi," sagði hann,
,,-ég er stoltur af þ-ví fordæmi, sem þér hafið sýnt undirmönnum yðar
með hugrekki yðar. E’n samt -gleður ,það mig, að þér Þurftuð ekki að
stökk-va. Fallhlifin yðpr er efcki ai-veg rétt sett á yður. Hún er nefil
lega á hvolfi." Robert F. Cullum.