Úrval - 01.06.1971, Blaðsíða 24

22
ÚRVAL
inn veizlukostur fyrir þennan ynd-
islega stað. Við vorum jafnvel með
eitt vínglas með okkur og líka svo-
lítið af mazzarella, brauði, hörðum
brauðsnúðum og salamipylsum. Við
hlógum, er okkur varð hugsað til
þess, að björgunarflokkurinn kæmi
að okkur þambandi vín úr vínglasi,
hangandi á syllu 1000 fetum fyrir
neðan brún ,,E1 Cap“.
Dásamleg nótt.
13. nóvember. Warren sá sprungu
hægra megin við okkur, sem hafði
ekki komið í ljós á myndunum.
Hún leit út fyrir að vera ótrúlega
auðveldari viðureignar en leiðin,
sem við höfðum ætlað að fara, svo
að við klifum meðfram sprungunni.
Við komumst 300 fet í dag.
14. nóvember. Skyndilega endaði
sprungan, og það var hvergi sjáan-
legt neitt framhald hennar. Við
ákváðum, að það væri betra að
klífa í lárétta stefnu og komast
þannig þvert á leiðina, sem við
höfðum upphaflega ætlað að fara.
Mér tókst það með því að reka
hæla á bak við risavaxna granít-
fiösu í veggnum. Eg kleif hratt, en
ég var hræddur um, að flagan
mundi losna úr berginu, meðan ég
var enn bundinn ■'úð hana. Hafi
nokkur hluti klifsins verið hættu-
lesur, þá var bað þessi áfangi. Kg
gerði mér vel í hugarlund, hvernig
bað væri að hrapa, meðan maður
var bundinn trysgilega við þriggja
tonna granítbjarg.
15. nóvember. Við klifruðum upp
eftir svo fullkominni sprungu, að
és komst 120 fet af leiðinni á 15
mínútum. Kannske áttum við að-
eins eftir tveggia daga ferð. Við
ákváðum að klára allar matarbirgð-
irnar þá um kvöldið! Þvílík rausn!
Við áttum aðeins eftir eina dós af
sardínum.
16. nóvember. Það var risavaxið
hengiflug beint uppi yfir höfði
okkar, og slútti það um 18 fet fram
yfir bergið. Warren rak festingar-
hæl í sprungu í því, festi kaðalinn
við hann með smelliklemmu og
steig út í tómið. Nú hékk hann á
þessum eina hæl. Svo teygði hann
sig upp fyrir sig og og rak annan
hæl í, sprunguna, klemmdi kaðal-
inn við hann og sveiflaðist lengra
út í tómið. Og enn annan hæl rak
hann í sprunguna og svo enn einn í
viðbót. Að 20 mínútum liðnum var
hann kominn upp fyrir brún hengi-
flugsins.
17. nóvember. Peli af vatni og
þrjár vítamíntöflur voru ekki glæsi-
legur morgunverður, svo að ég not-
aði meira tannkrem en venjulega.
Það var undarlegt, að .við vorum
ekki svangir, jafnvel þótt við hefð-
um ekki fengið neinn mat í næst-
um heilan sólarhririg. Við vorum að
hugsa um allar kræsingarnar, sem
biðu okkar þarna uppi . . . steiktan
kjúkling, nautasteik, krukku af
pickles og kampavín!
Við klifum hratt og af öllum
kröftum og komumst 300 feta leið
fyrir myrkur. En við áttum ennþá
eftir 50 feta leið. Og það var aug-
sýnilegt, að við kæmumst.ekki upp
á brún þessa nótt. I rauninni vild-
um við ekki, að ferðin tæki strax
enda.
18. nóvember. Við kiifum af öll-
um kröftum í tvo tíma . . . og svo
var því lokið. Warren klifraði upp